مولير بين سالها1622تا1673درپاريس زندگي نمود.نام اصلي اش پوكولين بود،پدرش از كارگران بخش دكوراسيون داخلي قصرهاي لودويك 14پادشاه فرانسه بود.زندگي موليرسرشاراز كار و مبارزه ،شهرت و شكست، رضايت هاي كوتاه لحظه اي و درد و رنجهاي بزرگ مداوم بود. سرنوشت او خود يك كمدي تراژديك بدون وقفه شد.او نه تنها منتقد روحانيون مسيحي و مكتب ارتجاعي مدرسين اسكولاستيك،بلكه دشمن اقشار و طبقات اشراف،فئودال و بورژوا بود. در آثارش انسان عقلگرا و خردمند هميشه پيروز اشت.نمايشنامه هايش داراي جنبه هايي قوي از انتقاد اجتماعي ميباشند .او به انتقاد از روحانيوني پرداخت كه زير ماسك مسيحيت به حيله گري ،نفاق،دورويي و فريب مردم ساده و زحمتكش مشغول بودند.

در زمان مولير از بيست ميليون ساكنين فرانسه بيش از دو ميليون گداهاي خياباني بودند،در حاليكه شكوه و جلال،ولخرجي و ريخت و پاش دربار لودويگ 14درجهان شهره آفاق بود. پادشاهي كه با كلاه گيس زنانه و چكمه هاي رزمي و شمشيري بدست ، دامن چاكدار و ماكسي ابريشمي ، با ادا و اطوار ،شرف يابان را به حضور خودمي پذيرفت .مولير در آثارش نشان ميدهد كه قشر بورژوا قبل از اينكه طبق دلايل ماركس گرفتار مبارزه آشتي ناپذير پرولتاريا گردد،دچار اعتراض و خشم زن و فرزند و نوكر و كلفت خود شد كه به هر قيمتي براي اعاده حيثيت و حقوق انساني شان مبارزه ميكردند.

مولير ميكوشدتا تاتر سرگرم كننده درباري را به تاتر مردمي و انتقادي تبديل نمايد.اوبا درام كمدي به مسايلي مي پردازد كه از زمان اريستوفان ،در يونان باستان تا زمان يونسكو در پاريس مطرح شدند،يعني به ضعف هاي شخصيتي انسان مانند غيبت،خيانت،دسيسه چيني،توطئه،افراط، بي مايگي ، غرور،حسد،حسابگري فرصت طلبانه و مقام طلبي .او به موضوغ اختلاف و خيانت هاي زناشويي مي پردازد ،مسئله اي كه طي قرنها هميشه در ادبيات فرانسه در باره ربطه هاي سه نفره زن و شوهر مطرح بوده.شايد به اين دليل گروهي از منتقدين ادبي،مولير را فيلسوف اخلاقي و مصلح اجتمايي ميدانند .