اعظم کم گويان: کاملا برعکس، من فکر ميکنم تحقق اين شعار در ايران خيلى دير هم شده است. مردم ايران در عطش آزادى و برابرى مى سوزند و از هر روزنه و منفذى که امکان پذير باشد، فرياد آن را سر مى دهند. هرکس کمى از واقعيتهاى جامعه ايران در پنجاه سال اخير باخبر باشد، هرکس که معضلش آزادى، رفاه و خوشبختى مردم باشد، کسى که در صفوف دشمنان سعادت و آزادى مردم نباشد، هرکس که دردش رشد سرمايه ملى و حفظ بازار داخلى نباشد، کسى که دفاع از سرمايه و توليد خودى در مقابل سرمايه بزرگ خارجى امرش نباشد، هرکس که مساله اش دفاع سياسى و اقتصادى از حاج آقاهاى خودى و ملى نباشد و يا جز طرفداران رشد موزون سرمايه در ايران نباشد، خوب مى داند که با تحولات اقتصادى و اجتماعى که از دهه چهل به اين طرف در ايران روى داد جامعه، سرمايه دارى شد که در يک طرف آن اکثريت مردم مزد بگير و محروم و در قطب مقابل اقليت سرمايه دار و قدرت سياسى حاکم و مدافع آنها قرار داشته که در دوره اى رژيم سلطنتى و پس از آن جمهورى اسلامى بوده است. در اين نيم قرن ميليونها کارگر هر لحظه و هر روز استثمار شده اند و براى گرفتن سهم بيشترى از حاصل کارشان و براى برابرى اقتصادى جنگيده اند، براى حق تشکل و اعتصاب پا به خيابانها گذاشته اند و زندانى کشيده و محروميت تحمل کرده اند، ميليونها انسان براى آزاديهاى سياسى و براى برابرى اجتماعى و حقوقى مبارزه کرده اند و قربانى داده اند. نيمه جامعه يعنى ميليونها زن که تماما اسير ستم همه جانبه اقتصادى، سياسى و اجتماعى بوده اند، هر ساعت و هر روز آزادى از چنگال فقر، ستم و تحميلات دينى و مرد سالارى را آرزو کرده اند و برابرى خواستشان بوده است. خواست "آزادى و برابرى" بطور اخص بيانگر آمال و آرزوهاى زنان است که بخصوص در ربع قرن گذشته در مقابل توحش اسلام سياسى جانانه مقاومت کردند، در جنبشهاى اعتراضى بويژه در دو ماه گذشته در صف مقدم مبارزه قرار گرفتند و براى رهايى جنگيدند. مبارزه زنان در ايران براى اعتدال در قوانين اسلامى و چيزهايى شبيه آن نيست، بلکه مبارزه اى تمام خواه و ماگزيماليست است، واقعا به سيم آخر مى زنند و اين شورانگيز و غرور آفرين است.

در نتيجه و در يک کلام، کليه شرايط و زمينه هاى عينى اقتصادى، اجتماعى و سياسى براى تحقق اين خواست در ايران فراهم شده است و مردم از نظر ذهنى هم بيش از هر زمان ديگرى خواستار آن هستند.

آزادى زن: آيا پس شما نتيجه ميگيريد که رهايى کامل زن، يک راه حل سوسياليستى دارد؟