پویان انصاری
سنگسار و اعدام در ایران.... دموکراسی در پارلمان سوئد!
اخیرأ گروهی از طرف جمهوری اسلامی ایران، به سر پرستی خانمی بنام "الهام امین زاده" نماینده مجلس شورای اسلامی و معاون کمیته روابط بین المللی مجلس شورای اسلامی و عضو سیاست خارجی مجلس اسلامی به پارلمان سوئد آمده اند تا بحث در مورد آزادی و دموکراسی را به پیش برند!
این گروه که قرار است با پیام دوستی، به چند کشور اروپایی دیگر هم سفر کنند مُشتی اراجیف را تحویل نمایندگان کشورهایی می دهند که خود سالهاست از وضعیت ایران و رژیم جنایتکارش با خبرند!
ما تعداد از ایرانیان که متأسفانه زیاد هم نیستیم در این جهان نابرابر در شرایط وحشتناکی قرار گرفته ایم. اکثر ایرانیان تبعیدی که به خواب رفته اند (درحقیقت خودشان را به خواب زده اند) و ما اصطلاحا به آنها واژه "مردم" را اطلاق می کنیم، گویا فراموش کرده اند که از کجا به کجا آمده اند! گویا یادشان رفته است که چرا از جهنم نظام جنایتکار جمهوری اسلامی فرار کرده اند! گویا یادشان رفته است که برای نجات جان خود و زنده ماندن چه دلائلی به اداره مهاجرت ارائه داده اند! و گویا خیلی چیزهای دیگر ....... یادشان رفته است.
البته این خبر رسانی باید توسط ایرانیانی که حول و حوش ِ پارلمان سوئد می چرخنند و از طریق رسانه های جمعی به گوش ایرانیان خارج از کشور برسد ولی گویا آنها هم خود را به خواب زده اند.
سئوال اینجاست، چرا مردم ما در اینجا بخصوص زنان، نباید در مقابل ورود این جنایتکاران به پا خیزند و با حضور خود در پارلمان، سقف را بر سر نماینده کشوری زن ستیز خراب کنند، راستی آنها را چه می شود؟ در کجا ایستاده اند؟ و به چه کاری مشغول هستند؟ آیا وقت نوشتن یک نامه اعتراضی را ندارند و نمی توانند در چند خط خطاب به نمایندگان پارلمان سوئد، حضور اوباش و اراذلی مانند " الهام امین زاده " را مورد سئوال قرار دهند؟
خانمهای عزیز خارج از کشور، اینجا استکهلم است، پارک لاله نیست، از چماق حزب الله خبری نیست، زیر حکومت نعلین و عبا با سپاه پاسدارانش زندگی نمی کنید؟چرا مُهر سکوت به لب زده اید و از حضور"الهام امین زاده " نماینده فرهنگی یا " یا روسری يا تو سری " حرفی نمی زنید؟ جالب است درست در زمانیکه نماینده رژیم جهل و نکبت از وفور دموکراسی در ایران! دم می زند دهها زن در همانجا در انتظار اعدام و سنگسار هستند .
البته می شود فهمید که چرا پارلمان سوئد از چنین جنایتکارانی دعوت می کند! ولی سکوت شما مردم را نه.
هرچندکه کم هستیم ولی در مقابل این رژیم زن ستیز می ایستیم و در حد توانایی خود، از نوشتن گرفته تا تظاهرات خیابانی.... در میدان خواهیم بود.
ما به پیروزی مبارزات مردم ایران اعتقاد داریم و می دانیم که مردم در بندمان تا پیروزی نهایی به مبارزه خود ادامه می دهند.
27 نوامبر 2006- استکهلم