آیا دیگر کسی را یارای خاموشی این فریادها هست؟                                                                    

بار دیگر جهانیان و ما ایرانیان شاهد خروش دلاورانه و شجاعانه زنان قهرمان میهنمان در روز 22 خرداد در تهران بودیم.فریادی که به راستی مایه افتخار و مباهات هر زن ، به ویژه زن ایرانی است.                

فربادی که در سیاه ترین و تاریک ترین دوران برای زن ایرانی و بر علیه سرکوبگرترین و وحشی ترین رژیم های زن ستیز دوران معاصر سرداده می شود قطعاً برای هر انسان شریف و آزادی خواه افتخار آمیز و غرور آفرین است.                                                                                                           

این سطح از توحش و خشونت و سرکوبی تظاهرات مسالمت آمیز و آرام زنان از سوی رژیم از یک سو نشانه ضعف و درماندگی کامل حاکمیت و از سوی دیگرسو نشان هراس و وحشت رژیم از گسترش و رشد نهضت آزادی خواهانه و برابری جویانه زنان ایران است.نهضتی که از لابه لای خواسته ها و شعارهای آن ،می توان به خوبی به عمق مترقی بودن و انقلابی بودن آن پی برد .این فریادی است که از پی سالیان سال تبعیض و نابرابری و ستم جنسی و استثماربه آسمانها بر خاسته است.رژیم جنایتکار خام خیالانه این باربا دادن باتوم و چماق <<مهرورزی>> به دست عده ای زن مزدور معلوم الحال و وحشی، قصد داشت تا از زشتی و قبح اعمال جنایتکارانه و وحشیانه خود شاید اندکی بکاهد .اما باز مانند همیشه این ترفند ضد انسانی اش هم به ضد خودش تبدیل و باعث انزجار و تنفر بیشتر مردم از رژیم شده نظام زن ستیز و ضد بشری جمهوری اسلامی خود بیشتر از همه به پتانسیل درونی نهضت زنان میهنمان واقف است و دقیقاًبه علت همین شناخت است،که دست به چنین سرکوبی وحشیانه و دستگیرهای گسترده و شکنجه وآزار پس از آن می زند . این جانیان به خوبی می دانند  اگر زنان آزاده میهنمان ذره ای مجال و فرصت پیدا کنند طومار این رژیم سراسر ظلم و جنایت را در هم خواهند پیچید و آن را به زباله دان تاریخ  روانه خواهند کرد .                                                                                                                               

من بعنوان یک زن ایرانی ،که خود یکی از بیشمار قربانیان این نظام ضد بشری هستم به سهم خود فریاد اعتراض زنان ایران را به گوش های شنوا میرسانم و از تمامی وجدانهای  بیدار بشری و نهادها وارگانهای حقوق بشری وبین المللی خواهان پشتیبانی و کمک و یاری از نهضت و مقاومت زنان در ایران برای به دست آوردن آزادی وحقوق برابر و مساوی با دیگران هستم.                                                                 

با امید به یاری همگان                                                                                                         

مرجان امیدوار                                                                                                                 

سوئیس30.06.2006