تشدید
فعالیتهای
تشدید
فعالیتهای
گروههای کوچک نظامی در افغانستان
گلمحمد عطایی
در حالی که سالها ازاشغال افغانستان بدست نیرهای آمریکایی واروپایی (ناتو) میگذرد اما هنوزامنیت و ثبات در افغانستان در حد بسیار پایین خود مانده است وعملا" نیروهای ناتو نتوانستهاند صلح وآرامش را به منطقه باز گردانند.
فرمانده « آیساف » درشمال افغانستان که فرماندههی نیروهای یاری امنیتی را در نه ولایت شمال و شمال شرقی بدخشان تخار، کندوز، بغلان، سمنگان، بلخ جوزجان، سرپل وفاریاب را بر عهده دارد، اعلام کرده است که نیروهای ناتو در برخورد با گسترش عملیات مرگبارترویستی واکنش شدیدی از خود نشان خواهند داد. به گفته وی تشدید فعالیتهای گروههای کوچک تروریستی در شمال افغاستان تهدیدی جدی برای امنیت و ثبات در منطقه محسوب می شود.
فرمانده جدید نیروهای ناتو در افغانستان نیز میگوید سربازان تحت فرماندهی او برای مقابله با شورشیان تاکتیک تازهای به کار خواهند برد و شمار سربازان را نیز دو برابرخواهند کرد. درهفتههای گذشته همواره وقوع درگیریهای سنگین میان نیروهای امنیتی و شورشیان مظنون وابسته به طالبان درولایات افغانستان گزارش شده است .
یاپ دهوپ شیفر، دبیر کل ناتو اذعان داشت که درگیریهای جنگی در منطقه دنبالهدار خواهد بود.
بیایید درچند هفته گذشته به حملات و عملیات انتحاری به سربازان پلیس و غیرنظامیان که صدها کشته بر جای گزاشته است، نظری کوتاه بیافکنیم.
14 آوریل 2006 - دست کم 3 سربازپلیس افغانستان در اثرانفجار یک بمب کارگذاشته شده درکنارجاده کشته شدند.
16 آوریل 2006 - درگیری در جنوب افغانستان که دستکم 14تن از شورشیان وابسته به طالبان کشته شدند.
1 مه 2006 - نیروهای طالبان یک مهندس هندی رادر افغانستان کشتند.
2 مه 2006 - حمله انتحاری به سربازان کانادایی در کابل.
8 مه 2006 - تلفات پلیس افغانستان در در گیریها باشورشیان.
17 مه 2006 - حمله ناکام انتحاری به کارمندان سازمان ملل در قندهار.
18 مه 2006 - حملات انتحاری در هرات وغزنی.
21 مه 2006 - حملات انتحاری درپایتخت افغانستان
21 مه 2006 - شورشیان به کشتن معلمان مکاتب و کارمندان و موسسات امدادرسان اقدام میکنند. کشته شدن 6 امدادرسان افغان فعال درسازمانهای غیردولتی بین المللی "اکشن اید" و "پتکو" در ولایات جوزجان و بدخشان وهمچنین موارد تیراندازی به سوی کارمندان خارجی موسسات امدادرسان و نیز سوزاندن مکتب متوسطه "اسلام قلعه" در ولسوالی شرینتگاب همگی نشاندهنده و گواه برمتشنج وخطرناک بودن وضعیت امنیتی در افغانستان است.
29 مه 2006 - تظاهر کنندگان کابل به سوی آمریکاییها تیراندازی کردند و به خودروها خسارت وارد کردند.
31 مه 2006 - آمر امنیت ولایت زابل به دست افراد مسلح کشته شده. او همراه با شماری از افراد پلیس زمان مورد حمله قرار گرفت که بسوی محل حادثه در حرکت بود. درمناطق دیگری «نزدیک شهر قلات» نیز بروزدرگیری با شورشیان (افراد مظنون وابسته به طالبان) دیده شده است.
1 جوئن 2006 - بمب گزاری درغرب افغانستان و کشته شدن بمب گذار.
2 جوئن 2006 - انفجار انتحاری در قندهار.
3 جوئن 2006 - تلفات در حمله به یک پاسگاه پلیس در قندهار.
8 ژوئن 2006 – فرمانده نیروهای طالبان گفت که نیروهای بریتانیایی را شکست میدهیم.
9 ژوئن 2006 – سربازان بریتانیایی 21 تن از طالبان را کشتند.
12 ژوئن 2006 – مرگ سرباز بریتینیایی و 37 نفر از طالبان
لازم به ذکر است که قتلها و تسویه حسابهای قومی و قبیلهای در جراید و روزنامههای رسمی و معتبر منتشر نمیشود وهمچنان فضای جنگهای طایفهای در افغانستان متشنج است و دولت مرکزی عملا" در برقراری حفظ امنیت درشهرها ناتوان است. نظری گذرا به وقایع فوق نشاندهنده ضریب بالای احتمال مرگ و میر وکشته شدن است .
مسئولیت حفظ جان انسانها در افغانستان بعهده کیست؟ نیروهای ناتو یا نیروهای شبه نظامی طالبان؟ دولت کرزای یا سیاستهای اتخاذ شده کشورهای قدرتمند، مانند آمریکا و کشورهای اروپایی در قبال افغانستان؟
ایجاد دمکراسی آمریکاییها و ناتو درافغانستان و برنامههای آبادسازی وتوسعه وخدماترسانی کرزای عملا" عقیم مانده است و تاکنون نه نیروهای تا خرخره مسلح ناتو و آمریکا و نه دولت دست نشانده آنها نتوانستهاند آرامش، صلح و امنیت را به منطقه بازگردانند. ویا در بازسازی افغانستان نقشی را ایفانمایند. این در حالی است که فقر و بیکاری در افغانستان بیداد میکند و حتی دولت افغانستان آنهایی را که به گدایی میپردازند را بیکار نمیداند.
برنامهریزی برای آغاز بزرگترین عملیات نظامی در افغانستان « یورش کوهستان» در حالی صورت میگیرد که همه کارشناسان بر این عقیدهاند که بحران امنیتی در این کشور با زور اسلحه حل نخواهد شد. و این بیانگراین است که نیروهای مسلح اشغالگر بدون هدف آبادگری آمدهاند چراکه هیچ کس با اسلحه وتانگ به جنگ فقر و بیسوادی نمی رود.
در این میان تنها مردم ستمدیده افغانستان است که دهها سال است با دخالت نظامی نیروهای خارجی در سرنوشت خود دست وپنجه نرم میکنند و بنیانهای کج اقتصادی خود را از آنها به ارث بردهاند. این مردم جز با مرگ خود دیگر رمقی برای پاسخ دادن به طوفانها سهمگین اسلامگرایی تندروانه و رژه سنگین نیروهای به اصطلاح آزاد گر برایشان باقی نمانده است. به امید آزادی افغانستان
گلمحمد عطایی
سویس
golmohammad110@yahoo.com