حقوق زنان و مردان در ايران امروز

 زن و مرد از یکسری تفاوتها و اشتراکهای ظاهری و باطنی طبیعی برخوردار هستند که بر روی نوع و کیفیت حقوق زن و مرد تاثیر گذار است و بوجود آورنده برابری یا نابرابری حقوق در بین زن و مرد می شود .با توجه به اینکه نوع نگرش و برداشت و میزان آگاهی فرهنگی , مذهبی ,اجتماعی هر شخصی متفاوت است . اختلاف نظر زیادی درمورد برابری و نابرابری حقوق زن ومرد موجود است. و همین قضایا باعث شده تا زنان بخصوص در ايران  در موارد زیادی از حقوق و نعمتهای طبیعی محروم شوند.

حق خندیدن  از جمله اين حقوق طبيعی است که زنان در ايران از آن محروم شده اند.

خنده با طبیعت انسان آفریده شده که برای روح و جسم و نشاط و سلامتی هر انسانی واجب است . زن ومرد در هر سنی و در هر شرایطی حق دارند تا از این حق طبیعی بهرهمند گردند.

ولی در ایران امروز دختر یا زن در اماکن گوناگون اگر قدری بلند صحبت کند و با بلند بخندد زیر سوال میرود چرا؟....

این حق طبیعی برای قشر نوجوان جامعه محدود است  و مشکل ساز با توجه به اینکه قشر نوجوان پر از انرژی و نشاط هستند  تحمیل کنترل رفتارها, شدیدا باعث افسردگی این قشر شده در نتیجه کیفیت و درصد شکوفایی استعداد آنها را به خطر می اندازد.

و همچنین مکانیزم رفتاری در افراد فرق دارد و حتی تن صدای افراد ونحوه ی خندیدن افراد متفاوت میباشد چه زن و چه مرد.

بنابراین  رژیم جمهوری اسلامی خندیدن برای دختران و زنان را گناه محسوب میکنند و بلند خندیدن را به معنی جلف بودن آنها  میپندارند ، چرا باید بخاطر یک قضاوت رفتاری اشتباه و يا بعلت فرهنگ مرد سالاری و تبعیض جنسی , زنان و دختران جوان جامعه ايران حتی از خنده هم محروم شوند.؟

اینهمه محدودیت و منفی نگری در مورد زنان تا کی ؟ ؟ ؟

چرا باید خنده ی یک دختر جوان در جامعه بازتاب منفی داشته باشد.؟  ؟

آیا آقایان انتظار دارند خانمها در جامعه مثل یک رباط برنامه ریزی شده ، ساده و بدون عکس العمل و خشک رفتار نمایند و آیا چنین جامعه ای طبیعی می باشد ؟ ؟

به امید دست یافتن تمام اقشار جامعه به حقوق پایمال شده ی شان به ویژه زنان

مریم نویدی

ژوئن 2006