با فعالیت های رژیم برای منحرف ساختن مقوله حقوق بشر آشنا شویم

دوستان، یاران و فعالان حقوق بشر، مسئولان نظامی که دارای یکی از سیاهترین کارنامه های حقوق بشر  در دوران معاصر می باشد، تلاش می کنند تا با به کار بستن ترفندهای مختلف راه خود را به مجامع بین المللی باز کنند. کسانی که روزی در رابطه با منشور حقوق بشر، استانداردها و مقاوله نامه های بین المللی، شمشیرها را از رو بسته بودند، امروز سیاست نوینی را پیشه کرده اند که در محتوا تفاوت چندانی با سیاست سابق شان ندارد و آن چیزی نیست جز توسعه دایره عوامفریبی به مجامع بین المللی و فریب افکار عمومی. رژیمی که ناقض ابتدایی ترین حقوق انسان هاست در تلاش برای جا انداختن مفاهیمی چون "حقوق بشر اسلامی" و در نظر گرفتن فرهنگ کشورها در برخورد با مقوله حقوق بشر و زیر سوال بردن جهانشمول بودن حقوق بشر است. یکی از اهرم های این سیاست ضد حقوق بشری، راه اندازی سازمان های به ظاهر مدافع حقوق بشر و غیردولتی است. مقامات رژیم بعد از پیش برد موفقیت آمیز پروژه لوث کردن مفهوم زندانی سیاسی، امروزه در صدد این هستند که خود را فعالان و مدافعان حقوق بشر نیز جا بزنند. تلاش خواهم کرد با توجه به بضاعت اندکم تا آنجا که ممکن است گوشه هایی از این سیاست رذیلانه را تشریح کنم و از همه فعالان حقوق بشر و هموطنان عزیز در داخل و خارج از کشور درخواست می کنم در هر چه پربارتر شدن این مبحث من را یاری کنند.

گزارش وزارت خارجه سوئد در ارتباط با وضعیت حقوق بشر در ایران از دو سازمان ایرانی :

ODVV) Organization for defending victims of violence)

Iranian civil society organization resource center
(  (ICSORC

نام برده و درخواست آنها برای دریافت کمک مالی از دولت سوئد را مطرح کرده است. در واقع موضوع فوق مرا واداشت تا نکاتی را جهت آشنایی شما با ترفندهای رژیم در سطح بین المللی و مجامع حقوق بشری یاد آوری کنم.

1- سازمان دفاع از قربانیان خشونت: 
ODVV) Organization for defending victims of violence)

پس از پذیرش قطعنامه آتش بس در سال شصت و هفت و پایان جنگ ایران و عراق، رژیم خواه ناخواه در سطح بین المللی می بایست به الزامات جدیدی گردن می نهاد. پیش از دیدار گالیندوپل از ایران در زمستان شصت و هشت، تیم حجاریان در وزارت اطلاعات که به تازگی از قتل عام وحشیانه هزاران زندانی سیاسی بی دفاع به در آمده بود با عجله و به فوریت سازمانی را به نام "سازمان دفاع از قربانیان خشونت" راه اندازی کرد تا به دفاع از عملکرد یکی از خشن ترین و خونریز ترین رژیم های معاصر بپردازد. از آنجایی که در ابتدای کار بودند و تجربه لازم را در این رابطه کسب نکرده بودند، اعضا و اداره کنندگان این سازمان را از میان زندانیان تواب و بریده و کمک بازجویانی چون عباس ملکان زاده انتخاب کردند. این سازمان در ابتدا تشکیلاتی بود روی کاغذ و هدف آن منحرف کردن ماموریت رینالدو گالیندوپل نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران. نمایندگان این سازمان تلاش می کردند تا در کنار نیروهای حزب اللهی و پاسداران رژیم و مصدومان حملات شیمیایی عراق، با بردن عده ای از توابین به نزد گالیندوپل، علیه نیروهای سیاسی و به ویژه مجاهدین و عملکرد عراق در دوران جنگ دست به افشاگری زنند. گویی گالیندوپل مأمور رسیدگی به "نقض حقوق بشر توسط منافقین" و یا "جنایت‌های صدام عفلقی" بود. به هنگام دیدارهای بعدی گالیندوپل در سال شصت و نه و هفتاد، مسئولان این سازمان علاوه بر سیاست فوق به گونه دیگری سعی در منحرف کردن ذهن نماینده ویژه و هیئت همراه وی را داشتند. آنان در گزارش خود به گالیندوپل ، از "عفو"ی که در سال شصت و نه توسط خامنه‌ا ی اعلام شده بود، حمایت کرده و مدعی شدند که آن را "مظهر بزرگواری و رحمت اسلامی که الهام‌بخش سیستم حقوقی کشور و احساسات اصیل رهبر است"، می‌دانند. آنان هم‌چنین به وی گفته بودند که "بررسی تطبیقی اسناد بین‌المللی حقوق بشر و سیستم حقوقی اسلامی، اهمیتی اساسی دارد و این کار باید به طور مشترک با رهبران مذهبی اسلامی صورت بگیرد". نمایندگان این سازمان با "تأکید بر مسلمان بودن اکثریت شهروندان کشور"، از گالنیدوپل خواسته بودند تا با "نقل تعلیمات مذهبی و حقوق اسلامی، نسبت به احساسات یک میلیارد مسلمان سراسر دنیا" حساسیت نشان دهد و به اتهام‌های "مزدوران" و "عوامل خارجی" که با مردم ایران احساس مشترکی ندارند، اهمیت ندهد! کسانی که داعیه‌ "دفاع از حقوق قربانیان خشونت" را داشتند، در لفافه از گالیندوپل می‌خواستند به خاطر رعایت احساسات یک میلیارد مسلمان در دنیا، سخنی از مجازات های غیرانسانی و قرون وسطایی سنگسار، قطع عضو، شلاق زدن، قصاص و... به میان نیاورد و برای دفاع از حقوق برابر زن و مرد وحقوق کودکان و... کوششی نکند! مسئولان رژیم از زبان آنان، به عنوان یک سازمان "غیر دولتی" حقوق بشری که گویا در تلاش برای استیفای حقوق قربانیان خشونت است، خواسته‌ها و سیاست‌های خود را پیش می‌بردند. برای مطالعه  سند مربوطه به گزارش گالنیدوپل به کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد رجوع کنید (UN Doc. E/CN.4/1992/34)

در آن دوران عوامل اطلاعاتی رژیم در ابتدای راه بودند و هنوز از پختگی لازم برای  پیش برد سیاست هایشان برخوردار نبودند. آنها برای فعالیت سازمان دفاع از قربانیان خشونت چشم انداز دراز مدتی را نمی دیدند و رسالت آن را تنها در ضدیت مقطعی با مجاهدین و حل و فصل مسئله دیدارهای گالیندوپل از کشور و تحت الشعاع قرار دادن فاجعه قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان شصت و هفت قرار داده بودند.

در سال هفتاد رژیم بر علیه یک خبرنگار سوئیسی که رفسنجانی را یکی از عوامل درگیر در تروریسم دولتی معرفی کرده بود به دادگاه سوئیس شکایت کرد. در ادامه همان سیاست قبلی عباس ملکان زاده نماینده سازمان دفاع از قربانیان خشونت یکی از شاهدان سفارت ایران علیه مجاهدین و خبرنگار سوئیسی بود که به این منظور از تهران به ژنو سفر کرده و در دادگاه مزبور شرکت کرد.

بعدها مقامات اطلاعاتی و امنیتی رژیم با توجه به ضرورت هایی که ایجاب می کرد دست به یک نگرش جدید در ارتباط با فعالیت این سازمان و همچنین فعالیت شان در سازمان های بین المللی و نهاد های حقوق بشری زدند و سیاست به غایت پیچیده تری را پایه ریزی کرده و به فراخور حال نقش مهم تری را بر عهده این سازمان قرار دادند.

سازمان های غیردولتی دارای رتبه مشورتی ملل متحد، یکی از ارکان تشکیل دهنده کمیسیون و سو کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد می باشند. بسیاری از دولت ها با صرف بودجه های هنگفت سازمان های به ظاهر غیردولتی مختلفی را راه اندازی می کنند و با توسل به حمایت های پنهان و آشکار، رتبه مشورتی سازمان ملل را برای آنها دست و پا می کنند. کار این سازمان ها در مراکز بین المللی به این صورت است که تلاش می کنند نقض حقوق بشر در کشورهای مربوطه را نه مشکلات ساختاری و نهادی دولت ها بلکه به عدم آموزش و نبود فرهنگ حقوق بشر و ... مربوط سازند و از قضا دولت های یاد شده را حامی فعالیت های حقوق بشری و پیش برد فرهنگ حقوق بشر و ... معرفی کنند. در کنار این وظیفه مهم، این سازمان های به ظاهر غیردولتی مستقل، ماموریت جو سازی و ایجاد فضای منفی در ارتباط با دولت ها و سازمان های مخالف دولت متبوعشان را نیز به عهده دارند.

دولت جمهوری اسلامی پس از بی حاصل دیدن سیاست هایش در مجامع بین المللی، در دهه هفتاد سیاست نوینی را در پیش گرفت و تلاش نمود تا مانند بسیاری از کشورها با تاسیس سازمان های غیردولتی هم خود را مدافع حقوق بشر نشان دهد و هم از کمک های بین المللی سود ببرد و هم سررشته همه فعالیت های حقوق بشری در داخل کشور را در دست داشته باشد. سازمان دفاع از قربانیان خشونت یکی از اولین سازمان ها و در واقع مهم ترین سازمان های دست ساز نیروهای اطلاعاتی رژیم برای پیش برد این سیاست بود. سعید نوری نشاط نماینده این سازمان در کمیسیون و سوکمیسیون حقوق بشر سازمان ملل چندین سال با کمک سازمان های غیردولتی خارجی نزدیک به رژیم در اجلاس های بین المللی شرکت می جست و در این راه به کسب تجربه می پرداخت تا این که این سازمان در سال 1998 به همراه شبکه زنان رژیم که سابقا معصومه ابتکار معاون خاتمی ریاست آن را به عهده داشت، موفق به کسب رتبه مشورتی از شورای اقتصادی اجتماعی ملل متحد شدند. از این سال به بعد سعید نوری نشاط هر ساله یک هیئت از عوامل رژیم در سازمان دفاع از قربانیان خشونت را در نشست های کمیسیون و سوکمیسیون حقوق بشر سازمان ملل در ژنو و همچنین در اجلاس های منطقه ای هدایت می کرد.

این سازمان به خاطر نزدیکی با حسین میرمحمد صادقی سخنگوی سابق قوه قضاییه در دوران سید محمود هاشمی و رئیس دانشکده علوم قضایی، دوره های آموزش حقوق بشر برای دانشجویان علوم قضایی( که غالبا از وابستگان رژیم هستند) برقرار کرده و بخشی از آنان را به کمیسیون و سوکمیسیون حقوق بشر نیز گسیل می دارد. آنها در صدد جا انداختن این تئوری هستند که سیستم و قوانین قرون وسطایی قضایی ایران ایرادی ندارد بلکه مشکل عدم آشنایی کارگزاران قضایی با فرهنگ حقوق بشر است که آن هم به مدد تشکیل کلاس های این سازمان و یا گسیل تعدادی از دانشجویان آن به مجامع بین المللی حل خواهد شد.

این سازمان که مدعی است دارای 4 هزار عضو می باشد، دارای سایت اینترنتی به زبان فارسی نیست و سایت آن تنها به زبان انگلیسی است. برای این که میزان فعالیت این سازمان در دفاع از قربانیان خشونت را نشان دهم، تیتر اخبار و رویدادهایی را که در این سایت با آدرس http://www.odvv.org/ به ز بان انگلیسی آمده ، تماما در زیر می آورم:

تصویر زن افغانی که زیر آن نوشته شده است:

زنان افغانی برای رأی دادن در کابل نام نویسی می کنند.

تصویر یک اندونزیایی که زیر آن نوشته شده است:

یک مرد زندانی به عنوان یک عضو جنبش آچه آزاد در حال انتقال به زندانی در جاوه شرقی

عناوین خبری :

شیرین عبادی برای دریافت جایزه حقوق مطبوعات به آلمان می رود

دیپلمات ربوده شده ایرانی آزاد شد

خاتمی: ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت نشان دهنده کوتاهی آژانس بین المللی اتمی است

یک مهلت زمانی جدید برای برنامه اتمی ایران داده شده است

امریکا به دنبال اقدام شورای امنیت علیه ایران است

خرازی دوباره خواهان درخواست سازمان ملل برای متوقف کردن خشونت در عراق شد

اتهامات آمریکا علیه ایران (در رابطه با 11 سپتامبر) داستانی تخیلی است

تهران علیه صدام در ارتباط با جنگ شکایت می کند

دهها نفر در ایران در اثر انفجار تانکر گاز در آتش سوختند

دیده بان حقوق بشر: گزارشگر آزادی بیان ملل متحد بایستی با زندانیان ملاقات کند

مجلس از بخشنامه قوه قضاییه مبنی بر ممنوعیت شکنجه استقبال کرد

آن چه که در بالا مشاهده می شود کل خبرهایی است که در سایت این سازمان در ارتباط با ایران آمده است. در کشوری که از در و دیوار آن خشونت می بارد، معلوم نیست از کدام قربانیان خشونت دفاع می کنند؟

این سازمان مدعی است که دارای کلینیک تخصصی برای یاری رساندن به قربانیان خشونت است و در این راه از مساعدت روان شناسان، متخصصان گفتار درمانی، اساتید دانشگاه و ... برخوردار است و در ارتباط با قوه قضاییه، نیروی انتظامی، وزارت بهداشت و بهزیستی و ... بوده و به ارائه خدمات به قربانیان می پردازد!

این سازمان در معرفی خود در سایت اینترنتی اش می نویسد: " محدود ساختن و حذف هر نوع خشونت"، "ارتقای فرهنگ عدم خشونت" و دفاع و حمایت از قربانیان خشونت" جزو اهداف این سازمان است و همچنین مدعی می شود که این سازمان هر ماهه بولتنی به زبان انگلیسی و فارسی به نام Defenders' Newsletter منتشر می کند. اما با مراجعه به سایت این سازمان متوجه می شویم که از سپتامبر 2002 تا آوریل 2003 تنها سه نشریه منتشر ساخته اند و آن هم در دوران پیش از تشکیل کمیسیون حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل بوده است. سازمان های دارای رتبه مشورتی سازمان ملل طبق ضوابط شورای اقتصادی اجتماعی ملل متحد (اکوساک) موظف به انتشار نشریه و بولتن و اراُئه فعالیتهای خود می باشند.

روابط عمومی این سازمان در سایت اینترنتی اش مدعی است که با سفارت خانه خارجی در تهران روابطی را برقرار کرده است ولی توضیحی نمی دهد چرا مقامات رژیم و نیروهای امنیتی در این رابطه حساسیتی از خود نشان نمی دهند. از جمله فعالیت های این سازمان تهیه برنامه ملاقات قضات انگلیسی و اتریشی از دادگاه مدنی خاص، دیدار با یک نماینده مجلس و ملاقات با آیت الله صانعی در قم با قضات اتریشی بوده است. 

امروزه با آن که حتی بخش هایی از رژیم نیز معترفند که مشکل اساسی در ساختار قانون اساسی رژیم است ولی گردانندگان این سازمان همچنان در تلاش هستند تا مشکلات دست و پا گیر جامعه ایران را نه در ساختار رژیم و قانون اساسی ارتجاعی آن بلکه در نحوه اجرای آن قلمداد کنند. برای مثال بیانیه این سازمان در ارتباط با انتخابات مجلس هفتم می نویسد:

حقوق مردم، یکی از اساسی ترین موضوعات قانون اساسی جمهوری اسلامی است. آزادی بیان برای همه و این حق برای افرادی که به وسیله مردم انتخاب می شوند تا نگرانی های آنها را انعکاس دهند، حتی بسیار مهم تر است. بنابر این مداخله در آزادی بیان اعضای مجلس نیاز دارد که به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد....

در ارتباط با فعالیت های بین المللی، مقامات رژیم پس از فروپاشی اتحاد شوروی و به ویژه در سال های اخیر از طریق این سازمان و دیگر سازمان های مشابه تلاش می کنند با راه اندازی کارگاه های مختلف حقوق بشر و اجلاس های منطقه ای( افغانستان، قفقاز و...) مختلف، خود را پیشتاز فعالیت های حقوق بشری در منطقه قلمداد کرده و این گونه نشان دهند که فرهنگ حقوق بشر را نیز رشد و توسعه می دهند.

در ارتباط با داخل کشور در چند سال گذشته گردانندگان این سازمان با هدایت وزارت اطلاعات برای انحراف افکار‌عمومی داخلی و بین‌المللی و فضاسازی‌های کاذب و برای ارائه گزارش های باب طبع بین المللی، پروژه‌های گوناگونی از جمله مخالفت با کار‌ کودکان، پروژه گلوبال مارچ، دفاع از حقوق کودک، مخالفت با خشونت، مبارزه با خشونت علیه زنان در سطح جهانی، مطرح ساختن خشونت علیه زنان در کشورهای پیشرفته، خشونت علیه زنان و کودکان در خانواده، به راه انداختن کمپین‌های مختلف برای الحاق رژیم به کنوانسیون "پالرمو۲۰۰۰ " در رابطه با مبارزه با باندهای قاچاق انسان، حقوق پناهندگان و... را دنبال کرده‌اند. تلاش این سازمان نفی مسئولیت رژیم و نهادهای دولتی در اعمال خشونت و سرکوب زنان، کودکان، آپارتاید جنسی و ... بوده و در این راه، با هدف باز کردن جبهه‌های فرعی و هرز دادن نیروها و امکانات، انجام وظیفه می‌کنند. و از طرف دیگر وزارت اطلاعات تلاش می کند با اداره تمامی این فعالیت ها در داخل کشور به دست عوامل خودش، انرژی و پتانسیل بالای نیروهای درگیر در این پروژه ها را به بیراهه برد. سعید نوری نشاط یکی از گردانندگان اصلی سازمان دفاع از قربانیان خشونت و سردبیر نشریه آن که نقش اساسی در دیگر سازمان های غیردولتی(وابسته به رژیم) دارد از طریق مرکز "اخبار سازمان‌های غیردولتی ایران" که به وسیله‌ی "خانه‌ی فرهنگ و توسعه‌‌‌ی پایدار" اداره می‌شود در تماس با سازمان‌های غیردولتی واقعاً مستقل است. او همچنین در صدد راه‌اندازی سایت اینترنتی به نام "حقوق بشر و توسعه‌ی پایدار" به زبان انگلیسی و فارسی است(1) تا از طریق آن ضمن جا زدن خود به عنوان یک فعال حقوق بشر و جامعه، با استفاده از ترم‌های سازمان ملل، حقوق بشر و فعالان آن را هدف تیرهای زهرآگین خود قرار دهد. انتشارات "برگ زیتون" که روابط نزدیکی با "سازمان تبلیغات اسلامی" دارد، متعلق به او و همسرش است. سعید نوری نشاط دبیر اجرایی مرکز مطالعات و آموزش سازمان های جامعه مدنی ایران(کنشگران داوطلب) Iranian civil society organization training and research center  و سردبیر بخش انگلیسی نشریه آن داوطلب نیز می باشد. این سازمان سابقا با نام مرکز توانمندسازی سازمان های جامعه مدنی ایران (Iranian civil society organization resource center ) فعالیت می نمود ولی مدتی است که نامش را تغییر داده است. سهراب رزاقی یکی از نزدیکان حجاریان و عضو هیئت موسس جبهه مشارکت اسلامی و مدیرکل دفتر تحقیقات سیاسی وزارت کشور مسئولیت اداره این مرکز را به عهده دارد. ریاست سازمان دفاع از قربانیان خشونت با فردی به نام علیرضا طاهری است و من شخصا شناختی از او ندارم.

در مقاله بعدی توضیحاتی در باره مرکز مطالعات و آموزش سازمان های جامعه مدنی ایران ارائه خواهم داد.

1-www.iranrights.net/english.htm

ایرج مصداقی