به نقل از ارگان مرکزی حزب کار ایران (توفان)
نتایج مبارزات جنبش مقاومت عراق از زبان سامی جواد یکی از اعضای ائتلاف میهن پرستان عراق و دبیر کمیته برای رهائی عراق در دانمارک .
در زیر بخش هائی از مصاحبه هفته نامه پرولتری ارگان سیاسی حزب مارکسیست–لنینیست (انقلابی) سوئد ، شماره 39 سپتامبر 2004 با سامی جواد از نظر خوانندگان “توفان“ می گذرد .
" زمانی که بغداد در تاریخ 9 آوریل 2003 سقوط کرد، مرحله دوم جنگ آزادی بخش ملی علیه قوای استعماری آغاز گردید. آنچه اکنون جریان دارد، یک جنبش گسترده و مقاومت توده ای است. جنبشی که از هیچ رژیم و رهبر سیاسی پیروی نمی کند. این جنبش فقط یک هدف دارد و آن رهائی عراق است. درست بخاطر همین توده ای بودن این مقاومت است که کاخ سفید و پنتاگون از آن می هراسند. آنها از این می هراسند که زنان و بچه ها نیز به مبارزه علیه قوای اشغالگر کشیده شده اند. آنها از این می هراسند که ارتش و پلیسی که اکنون تحت نظر آنها آموزش می بینند به جنبش مقاومت بپیوندند.
یکی از نتایج جنبش مقاومت درهم شکستن تلاش امریکا در تجزیه صفوف مقاومت بر اساس اختلافات مذهبی و قومی است. این تلاش از همان آغاز توسط نیروی اشغالگر و "شورای" دست نشانده شان به اجرای گذاشته شد. این "شورای رهبری" از طرف کرد ها، ترکمن ها، شیعه و سنی نمایندگی می شود.
جنبش مقاومت در حال حاظر مردم را علیه دشمن مردم عراق، قوای اشغالگر متحد کرده است. نقشه امریکا در تجزیه کشور و محو هویت عربی عراق با شکست مواجه گردید.
نبرد رهائی بخش عراق به چندین پیروزی نائل آمده است. نبرد در فلوجه در ماه آوریل، آمریکا را وادار نمود تا دست به عقب نشینی زند و کنترل شهر را به هنگ فلوجه سپرد. لیکن این راه حل قوای اشغالگر ره به جائی نبرد. هنگ فلوجه که با کمک امریکا مسلح شد در اوایل ماه سپتامبر از هم پاشید و دلیل این امر این بود که بسیاری از اعضای آن یا مستقیماً به صفوف مقاومت پیوستند و یا به نحوی به آن کمک کردند.
پیروزی دیگر مقاومت در نبرد نجف بود. طرح آمریکا این بود که با محاصره نجف و دستگیری مقتدا صدر رهبر شیعه و خلح سلاح میلیشای مهدی ، موقیعت خود را تحکیم بخشد. اما در این جا نیز با شکست روبرو شد.
در دوران رژیم آپارتاید، نلسون ماندلا رهنمود داد که جبهه مقاومت(ان سی آ) باید آفریقای جنوبی را به یک سرزمین غیر قابل کنترل تبدیل کند، این همان چیزی است که اکنون درعراق رخ داده است.
نیروی اشغالگر هیچ کنترل واقعی در عراق منهای بخش کوچکی در منطقه سبز ندارد. جنبش مقاومت کمک های خدماتی که از طریق ترکیه و اردن به قوای اشغالگر می رسید را قطع نمود. امروز تنها راه کمک رسانی به آنها از طریق عربستان سعودی و کویت صورت می گیرد که این مسیر نیز توسط نیروی مقتدا صدر مورد تعرض قرار می گیرد .
در عرصه بین المللی نیز مبارزات جنبش مقاومت نتیجه مند بوده است. نخستین پیروزی جنبش مقاومت، بیرون ریختن نیروهای ژاپنی بود. جنبش مقاومت موفق شد آمریکا و انگلیس را در عرصه بین المللی منزوی نماید. اکنون هیچ کشوری نیست که بخواهد به عراق نیرو گسیل دارد. جنبش مقاومت همچنین سبب ناکامی حمله آمریکا به سایر کشورها نظیر کوبا، کره شمالی و سوریه گردید. جنبش مقاومت طرح امریکا مبنی بر استفاده از نفت عراق علیه اتحادیه اروپا را نا کام گذاشت و موقتاً اتحادیه اروپا را وادار کرد تا سیا ست مستقل خارجی در مقابل امریکا اتخاذ نماید.
پرسش:
سعی می شود به مبارزه مسلحانه عراقی ها مهر تروریستی بزنند. شما این مسئله را چطور می بینید؟
پاسخ:
مقاومت مردم عراق علیه اشغال کشور، مطابق قوانین بین المللی، اساسنامه سازمان ملل و کنوانسیون ژنو امری قانونی و عادلانه است. تاریخ به ما می آموزد که هیچ قدرت اشغالگری داوطلبانه سرزمین تحت اشغال خود را ترک نکرده باشد. به اروپا در خلال جنگ جهانی دوم نظر افکنید. به جنگ ویتنام و یا به کلیه جنبش های ضد استعماری در کشور های مختلف نگاه کنید. ... در عرصه مبازره ضد استعماری ما همواره با قیام مسلحانه روبرو بوده ایم.
پرسش:
کدام نیرو های سیاسی پشت جنبش مقاومت هستند ؟
پاسخ:
این جنبش دربرگیرنده طیف وسیعی از نیرو ها است. بخشی از نیروی اپوزیسیون حزب بعث، پان عربیستها، کمونیست های میهن پرستی که از حزب کمونیست عراق( بخوانید حزب رویزیونیست عراق و یا توده ایهای عراق- توفان) بخاطر دفاع از امریکا انشعاب کردند، همینطور گروهای مذهبی که مخالف احزاب سازشکار هستند نظیر عربها، کردها، ترکمن ها، سنی ها و مسلمانان شیعه.
امروز جنبش مقاومت فاقد رهبری مرکزی است. اما همکاری بین گروهای مختلف جریان دارد. این امر را ما در درگیری های نجف دیدیم. مردم از فلوجه و سایر شهرها به نجف آمدند و در نبرد علیه قوای اشغالگر شرکت کردند. اما همزمان که جنبش مقاومت مسلحانه مستحکم می شود، معذالک این جنبش دارای ضعف های جدی است. این جنبش مردمی فاقد نمایندگان سیاسی است. احزاب قدیمی عراق، جملگی یک بخش از نیروی اشغالگرند و در دیکته سیاسی آمریکا شرکت دارند.
بدین رو، ضرورت تشکیل یک جبهه سیاسی از احزاب مقاومت مسئله ای است که ائتلاف میهن پرستان عراق بشدت برایش فعالیت می کند. این کار مشکلی است. زیرا تجربه فعالیت سیاسی در عراق بخاطر سنت دیکتاتوری، کم است. از طرفی مردم عراق، بخاطر همکاری دو حزب بزرگ شیعه و کمونیست(بخوانید رویزیونیست یا توده ایهای عراقی- توفان) با قوای اشغالگر هنوز گیج اند. بهر حال، جنبش مقاومت مردم نیاز به نمایندگان سیاسی خود دارد و من معتقدم که در چند ماه آینده، جبهه مقاومت سیاسی تشکیل می گردد.
امروز عراق توسط سفارت آمریکا و سفیرش جون نگرو پونته هدایت می شود. تصور نمی کنم این سیاست فریبنده آمریکا مبنی بر برگزاری انتخابات در ژانویه 2005 هیچ تأثیری بر جنبش مقاومت بگذارد.
در شرایطی که بخش بزرگی در جنبش آزادی بخش عراق فاقد رهبری رسمی سیاسی است، مقتدا صدر رهبر مذهبی جناح شیعه به سمبل مقاومت علیه قوای اشغالگر تبدیل شده است. پس از تحریکات پی در پی آمریکا، میلیشای المهدی صدر در ماه آوریل دست به اسلحه برد. بعد از این نبرد، کلیه نظرسنجی ها دلالت بر محبوبیت مقتدا صدر دارد. این امر حتا در منطقه سنی نشین رو به افزایش است. نظر سنجی نیز در ماه اوت در مورد نجف صورت گرفت که نتیجه اش همان چیزی است که در فوق ذکر گردید.
پرسش:
اما انتقاداتی از سوی چپ های اروپائی علیه مقتدا صدر و نقش رهبری مذهبی در مبارزه آزادی بخش وجود دارد. آیا واقعاً رهبران مذهبی برای امر مثبتی مبارزه می کنند؟ آیا آنها خواهان تبدیل عراق به یک جمهوری اسلامی ایران هستند؟
پاسخ:
قبل از هر چیز این یک مسئله اصولی است. من سوسیالیست هستم اما اگر مردم عراق رأی به اسلام بنیادگرائی برای کسب قدرت سیاسی دهد من آن را می پذیرم. آنزمان من باید بهتر کار کنم تا مردم را متقاعد نمایم. عین همین مسئله شامل حال سوئد نیز می شود. اگر مردم سوئد رأی به حزب محافظه کار دهند بنابراین قدرت بدست آنها خواهد افتاد. دوماً باید درک کنیم که جامعه عراق یک جامعه سکولار است و مذهب قبل از هر چیز یک امر فرهنگی برای مردم است. تمام رهبران مذهبی از سیستانی گرفته تا مقتدا صدر، بیان داشته اند که آنها قصد تشکیل حکومت اسلامی را ندارند. مقتدا صدر در یک مصاحبه تلویزیونی با تلویزیون دانمارک بیان داشت که آنها برای یک عراق دموکراتیک با آمیزه سنتا ًاسلامی مبارزه می کنند، برای جامعه چند مذهبی در عراق، از مسلمانان گرفته تا مسیحیان ویهودیان. از سوئی باید اشاره کنم که مقتدا صدر بعد از تشکیل دولت علاوی در تابستان گذشته شعار ملی را جانشین شعار مذهبی نمود و دولت علاوی را دولتی استعماری امپریالیستی و دست دراز شده آمریکای اشغالگر در عراق نامید.
پرسش:
بعداز پیروزی در نجف، شایعاتی مبنی بر شرکت مقتدا صدر در انتخابات آینده و بر زمین نهادن اسلحه پخش گردید. آیا حقیقتی در این شایعات نهفته است؟
پاسخ:
باید صریح بگویم که جنبش مقتدا صدر یک جنبش روشن ضد صهیونیستی با چهره عربی است. سه هفته بعداز اشغال عراق جنبش صدر دست به یک تظاهرات مسالمت آمیز زدند. این امر مهم بود زیرا به افشای اظهارات امریکا مبنی بر اینکه شیعه ها به استقبال نیروی اشغالگر رفته اند، منجر گردید . مقتدا صدر همواره مخالف اشغال عراق بوده وهوادارانش با رهبری صدر و یا بدون او به نبردشان علیه قوای اشغالگر ادامه می دهند .
یکی از دلایل زد و خورد های نجف این بود که مقتدا صدر از شرکت در کنفرانس سیاسی که تشکیل یک مجلس مشورتی را در برنامه خود داشت، امتناع ورزید . من اطمینان دارم که او در سال آینده ، و کلاً در حیات سیاسی عراق در چهار چوب یک نیروی اشغالگر شرکت نخواهد کرد. زیرا وی علیه اشغال عراق است.
پرسش:
ائتلاف میهن پرستان عراق نقش کرد ها را چگونه می بیند؟. دو حزب بزرگ کردستان، حزب دمکرات کردستان و حزب اتحادیه میهنی کردستان عمیقاً با قوای اشغالگر همکاری می کنند ؟
پاسخ:
مردم معمولی کرد، برادران ما هستند. ما سالیان درازی در کنار هم زیسته ایم . کردها فقط در شمال عراق بسر نمی برند. آنها در همه جای کشور زندگی می کنند. در جنوب بصره 200 هزار نفر کرد زندگی می کنند. مشکل عراق هرگز این نبود که صدام کرد و یا مسلمان شیعه را سرکوب می کند. برای مثال از هر سه نفر شخص قدرتمند در دستگاه صدام یک نفر کرد بودند. سرکوب شامل همه کسان میشد که قدرت رژیم صدام را مورد تهدید قرار می دادند.
در خلال تحریم عراق توسط سازمان ملل و منطقه ممنوعه پرواز هوائی، دو حزب بزرگ کردستان، مورد حمایت و پشتیبانی امریکا و اسرائیل قرار گرفتند. آنها ( امریکا و اسرائیل ) تلاش کردند، شمال عراق را از سایر نقاط عراق جدا کنند. اما در دوره اشغال عراق کردستان موقعیت برتر اقتصادی خود را از دست داد . موقعیتی که نفت سازمان ملل برای برنامه غذا، که پول بیشتری بهر فرد در کردستان نسبت به سایر مناطق تعلق می گرفت.
امروز ما اطلاعاتی در دست داریم که نارضایتی عمیقی در بین کردهای معمولی در شمال عراق بروز کرده است. هزاران نفر در زندان بسر می برند. در خلال نبرد فلوجه در ماه آوریل درگیریهائی بین کردها و نیروهای دو حزب دمکرات کردستان و حزب اتحادیه میهنی کردستان بروز کرد. این احزاب نفوذ خود در بین مردم را از دست داده اند. کردها از خود میپرسند که این احزاب چه نقشی در تخریب عراق بازی می کنند. گروهای کردی وجود دارند که علیه اشغالگران می رزمند.
پرسش:
انتظارات جنبش مقاومت در زمینه همبستگی با مبارزین عراقی چیست؟
پاسخ:
آنچه که جنبش مقاومت اکنون نیاز دارد، اسلحه-پول و نیروی انسانی نیست. مهمترین مسئله برای جنبش مقاومت، یک حمایت روشن سیاسی از مبارزه عراقی ها علیه اشغال است و نه چیز دیگر. احزاب چپ و سوسیالیستی هستند که از حق تعیین سرنوشت مردم عراق دفاع می کنند. اما در عین حال جنبش مقاومت را نه دمکراتیک، ارتجاعی و خشنونتگرا ارزیابی می کنند و بر این باورند که غرب تمدن و دمکراسی به عراق می دهد. ما اغلب با این استدلال روبرو می شویم که اگر امریکا عراق را ترک کند این امر منجر به جنگ داخلی خواهد شد. لیکن در خلال دو هفته قیامی که در ماه آوریل کنترل شهرهائی نظیر کربلا، نجف، ناصریه و ... بدست جنبش مقاومت افتاد، نه هرج و مرجی رخ داد و نه غارت و چپاول. ما عراقی ها انسانهای آدمخواری نیستیم که جان یکدیگر را بگیریم. بخاطر بیآورید ما دارای یک تاریخ هفت هزار ساله هستیم و عراق گهواره تمدن است “.
سامی جواد در پایان مصاحبه بر این امر تأکید می کند که مهمترین مسئله در رابط با عراق امپریالیسم و مبارزه با آن است. و با نقل و قولی از چومسکی مصاحبه را پایان می برد:
"چومسکی اظهار داشته است که امپریالیسم می تواند تمام بشریت را دفن کند. لذا وظیفه ما این است که از این فاجعه پیش گیری کنیم. از این جهت باید دست به تشکیل جبهه ضد امپریالیستی زنیم که از مقاومت مردم عراق پشتیبانی نماید و نقشه امپریالیسم در رابط با عراق و سایر کشور ها را ناکام بگذاریم. کنترل امریکا بر منابع نفت منجر به کنترل بر کل جهان خواهد شد."
حزب کار ایران(توفان) از مبارزه ضد امپریالیستی مردم عراق حمایت کرده و خواهان خروج بی قید و شرط همه نیروهای متجاوز، وحشی و آدمخوار اشغالگر از عراق است. ما ایقان داریم که خلق بر ارتجاع و امپریالیسم و نیروهای متحد آنها پیروز میشود. تجربه تاریخی عراق به ما میآموزد که رویزیونیستها، تروتسکیستها، اکونومیستها، ناسیونال شونیستها، همه و همه دشمنان مردم هستند و باید با آنها پیگیرانه مبارزه کرد.
تجربه عراق در ایران نیز جبهه نیروهای انقلابی، دموکرات، میهنپرست را از جبهه ضد انقلابی سلطنت طلبان، حزب توده ایران و فدائیان اکثریت، حزب کمونیست کارگری ایران در همه رنگهای خویش و ناسیونال شونیستهای کرد، آذری و عرب و نظایر آنها متمایز گردانید. این موفقیت را آویزه گوش خود قرار دهیم.
صفحه توفان در شبکه جهانی اینترنتWWW.toufan.org
نشانی پست الکترونیکی toufan@toufan.org
شماره دور نگار در آلمان فدرال 96580346/069
آدرس: Toufan Postfach 103825, 60108 Frankfurt
٭٭٭٭