دیروز راهپیمایی ای در دومین سالگرد اولین قربانی مبارزه مردم اوکساکا، حوزه جیمی نز Jose Jimines ، به دعوت کلیه ی گروه های مجلس خلق مردمی اوکساکا برگزار شد. این راهپیمایی، صرف برگزاری اش با حمایت کلیه ی گروه های شرکت کننده در "مجلس خلق" [1]، می تواند یک موفقیت بزرگ به حساب آید. چرا که، مدت هاست که اختلافات درونی "مجلس خلق" از برگزاری آکسیون های مختلف و مشترک جلوگیری کرده است. اما بسیاری از مردم اوکساکا از برگزاری مشترک تظاهرات دیروز توسط گرو ه های دعوت کننده راضی بنظر می رسیدند.
این تظاهرات با شرکت 1500 نفر آغاز گشت و پس از پیمودن چند کیلومتر در شهر به کاتیدرال Catedral ، محلی که حوزه جیمی نز Jose Jimines، اولین قربانی جنبش مردمی اوکساکا، که به دست نیروهای شبه نظامی حکومت اولیسس رویز ترور شد، رسید. در آنجا تعدادی از قربانیان جنبش و خانواده های ایشان و همچنین رهبران گروه های مختلف سخنرانی کردند و بر خواسته های جمعی شان که در فراخوان مجلس خلق مردمی اوکساکا آمده بود تأکید ورزیدند. اما متاسفانه هنگامیکه نوبت سخنرانی به ژرمن مندوزا German Mendoza ، یکی از قربانیان جنبش که در اثر جراحات وارده از دو پا فلج گشته، رسید، اعضاء و طرفداران "ووکال" VOCAL – "صدای اوکساکایی ها برای ساختمان خودگردانی و آزادی" – با ایجاد سر و صدا و فریاد های "خائن برو گمشو!" به سمت او حمله ور شده تا او را وادار به سکوت کنند. این عکس العمل در محکومیت حضور مندوزا در آن تظاهرات به این دلیل بود که، او طبق رأی دادگاه استان از حکومت ایالتی غرامتِ جراحات خود را دریافت داشته است. در صورتیکه بسیاری از صدمه دیدگان و خانواده های قربانیان جنبش مردمی اوکساکا از پذیرفتن این غرامت ها خودداری کرده اند. در درگیریِ پیش آمده، گروه "کمونیست ها" - بخوانید "سوسیال لیبرال ها" – به حمایت از مندوزا با جوانان "ووکال" درگیر شدند. اما خوشبختانه با دخالت مردم و تقاضای همسر حوزه جیمی نز، این درگیری به سرعت به پایان رسید و برنامه با سخنرانی خانم جیمی نز ادامه یافت.
این برخورد از آنجا برای ما اهمیت دارد که نشاندهنده ی شکاف اصلی در "مجلس خلق مردمی اوکساکا" است. این مجلس که شورای سراسری مردم اوکساکا می باشد، پس از سرکوب وحشیانه یِ کمونِ شهر مرکزی این ایالت در پائیز 2006، در جمعبندی از فعالیت های خود و چگونگی ادامه ی آن دچار شکافی شد که تا کنون باقی است. تعدادی از سازمان های شرکت کننده در این شورا، خواهانِ به رسمیت شناختن احزاب از طرف شورا و دادن سهم نمایندگی به ایشان شدند. البته این پیشنهاد که عمدتاً از طرف هواداران حزب "انقلاب دمکراتیک" مطرح می گشت، هدف دیگری را دنبال می کرد. ایشان می خواستند از این طریق نمایندگان حزبی خود را ،به نام "نمایندگان مجلس خلق مردمی اوکساکا"، وارد مبارزات انتخاباتی مجلس مکزیک در سال 2007 کرده تا از رای سمپاتیک مردم مکزیک نسبت به مبارزه ی کمون های ایالت اوکساکا بهره برداری کنند. اما در مقابل این گروه، اکثریت نمایندگان مردمیِ کمون های مختلفِ ایالت، به مخالفت پرداخته و نهایتاً با جلب اکثریت آراء توانستند قطعنامه هایی را به تصویب برسانند که از حضور نمایندگان احزاب در مجلس خلق مردمی اوکساکا جلوگیری نمایند. طی یکی از این قطعنامه ها به وضوح گفته شده بود که هیچکس نمی تواند در آن واحد، هم نماینده ی حزب بخصوصی باشد و هم به نمایندگی مجلس خلق مردمی اوکساکا انتخاب شود. و افراد مذکور می بایست یکی از این دو مقام را انتخاب کرده و از مقام دیگر استعفا دهند.
این اختلاف در طی زمان عمیق تر گشته و تا حد ایدئولوژیک ارتقا یافت. اینک در درون مجلس خلق مردمی اوکساکا دو دیدگاه در حال رقابت و مبارزه اند. دیدگاه اول، دیدگاهی است که کمون های تشکیل شده در مراکز مختلف جمعیتی اوکساکا را به عنوان "سازمان های مردمی" برای اعمال فشار و نظارت بر حکومت رسمی و مرکزی دانسته و در نتیجه سعی دارد تصمیمات اتخاذ شده در کمون ها و شوراها را به شکل "توصیه مردم به حکومت" محدود سازد. در این جناح طرفداران احزاب حکومتی، لیبرال و راست، مانند " اقدام ملی" PAN به رهبری رییس جمهور "فیلیپه کالدرون" در کنار احزاب سوسیال لیبرال، مانند "حزب انقلاب دمکراتیک" PRD به رهبری "لوپز اوبرادور" قرار دارند. در جناح مخالف ایشان سازمان های مردمی ای چون "ووکال" VOCAL – "صدای اوکساکایی ها برای ساختمان خودگردانی و آزادی" - و فوروم های متعددی قرار دارند که خوشبختانه با حمایت کمون های محلی در مجلس خلق دارای اکثریت می باشند. این جناح معتقد به خودگردان بودن کمون ها بوده و از پذیرش هر اتوریته ی دیگری در منطقه ها سر باز می زنند.
البته تا به امروز جناح های حزبی، بسیار متشکل تر عمل کرده و توانسته اند از مطرح شدن بسیاری از پیشنهادهای گروه های مخالف جلوگیری به عمل آورند. اما گزارشاتی که اخیرا از منطقه ها و شهر مرکزی اوکساکا بیرون می آید حکایت از تلاش گروه های کمونیستی (یعنی طرفداران حکومت کمون ها) [2] برای هماهنگی بیشتر دارد. بطور مثال در دو سه روز گذشته فورومی در شهر مرکزی اوکساکا تشکیل گشته است تا در مورد ساختمانی قدیمی و مخروبه که در مرکز شهر تبدیل به پناهگاهی برای پرندگان گشته است تصمیم گیری کند. حکومت ایالت به حمایت از یک شرکت پیمانکاری، خواهان تسطیح و ساختمان در آن محل گشته است. اما مردم اوکساکا با تشکیل فوروم (به معنای جمع شدن برای تبادل نظر، تصمیم گیری و اقدام) در همان محل، در حین تصمیم گیری، از ورود ماشین آلات پیمانکار جلوگیری کرده اند. همچنین در بسیاری از مناطق که کمون ها اتوریته ی غالب هستند، توانسته اند در مقابل پروژه های بسیار عظیم شرکت های چند ملیتی و مورد حمایت حکومت مرکزی بر مبنای قرارداد "نفتا" NAFTA [3] برای چپاول زمین و حق آب سرخپوستان و کشاورزان مقاومت کنند. و البته در برخی از مناطق هم مورد سرکوب وحشیانه نیروی نظامی فرستاده شده از مکزیکو سیتی قرار گرفته اند، و با اینکه در این تقابل شکست خورده اند، اما نیروهای مسلح مرکزی نتوانسته اند آتوریته ی ایشان را در منطقه بشکنند و تنها توانسته اند از اراضی مورد بحث حفاظت به عمل آورند. البته در شهرهای بسیار حساس، مانند شهر مرکزی اوکساکا و چند شهر دیگر، به اندازه ای نیروی مسلح وارد کرده اند که اتوریته ی خکومت ایالتی را بر آن مناطق احیا کنند. لیکن در همان مناطق هم کمون های محلی نیز دارای قدرت بوده و به نوعی "قدرت دو گانه" تبدیل شده است. جالب اینجاست که حکومت ایالتی و دستگاه های امنیتی و انتظامی، از طریق شبه نظامیان وابسته به حزب فاشیست "انفلاب مردمی" PRI ،که فرماندار جنایتکار ایالت، اولیسس رویز، به آن تعلق دارد، به علل سیاسی، به تروریسم حکومتی روی آورده و فعلاً توانایی سرکوب آشکار و همه جانبه ی این جنبش مردمی را ندارد.
آخرین اقدام برخی از گروه های کمونیست (طرفداران حکومت کمون ها) برای ایجاد هماهنگی و نزدیکی بیشتر، برگزاری سمیناری به نام "تحقیقاتِ پا برهنگان" است، که هر دو هفته یکبار به مدت پنج ساعت تشکیل شده و هدفش بحث و تبادل نظر در مورد شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسیِ به روز اوکساکا می باشد تا ایشان بتوانند دارای تحلیلی علمی و مشترک از شرایط زندگی شان باشند.
در پایان بر این نکته تأکید می کنیم که کسانیکه استقرار حکومت شوراها را در جوامع بشری به عنوان "رویا گرایی" و "ایدآلیستی" و ... مردود می دانند، در بهترین حالت گمراهانی هستند که تحت تأثیر تبلیغات امپریالیستی و سوسیال لیبرال هایی قرار گرفته اند که جذب الگوی لیبرالی بورژوازی گشته اند وتحت تاثیر اعتبارات و امتیازات حقیرانه و شخصی شان که ماهیت بورژوایی دارد، هرگونه باوری را به مبارزه طبقاتی و قدرت مردمی از دست داده و چشمشان را به واقعیت بسته اند.
بینا داراب زند 21 مرداد 1387
[1] APPO
[2] جالب اینجاست که بسیاری از این گروه های کمونیست، از لحاظ ایئولوژیک خنثی بوده و لزوماً مارکسیست نیستند. گو اینکه فعالان مارکسیست هسته های فعال و رهبری آنان را تشکیل می دهند.
[3] پیمان اقتصادی منطقه ای آمریکای شمالی که ما بین کانادا، ایالات متحده و مکزیک بسته شده است