|
خط سرخاب زای ماه مجموعه شعری از: نوید اخگر
(1)
کویر را با پنجه عطش جراحی کردیم و چاه در انتها به خاک خورد کسی حتمیت آب را نوشیده بود.
(2)
سرانگشتان ثانیه در احساس طپش و غوغای نگاه از پشت شیشه اشک.
(3)
دخترک سینه از هوا سنگین کرد و چشمانش غلغله هجرت ابر ها را گلایول بست میگویند: بی گمان به نیت حزنی آمده بود که در آن ماه و مه به یکسان منکوب بوده اند.
(4)
بر انحنای ساقه تب شبنم غربت و بر موجگون خزر غطان قطره ای بر گونه فقر وقتی که حادثه نیز از صحنه اتفاق دزدیده میشود.
(5)
در گلخانه دلم سه گل کاشتم که باد حادثه هر یک را به دیاری کشید گل پرنده در قفس دل گل دوستی در خزان ارزشها گل ستیز در فصل خیانت
(6)
مفهوم مرگ چون هیهای کفتاری بر گذرگاه لاشه ای پوسیده بر اعماق جانش خنج میکشید و تیغش آفتاب بر پیشانی کبود آسمان می بست لبخند نازکی بر چهره بابونه در صبح پیر.
(7)
ستایشگران بی حجاب رسوا راهبان دیرهای مسکین فضل به پای دارنده ادعا های موهوم نادمین پرستشگاههای خون تسلیم شوندگان به فضیلتهای حقیر.
(8)
قد بیفراز و مجنون وار دانه های محبت ستیزخلق را بر جلاد و بر شالیزار های جان انسان بپاش! زیرا که نادمان امروز حاکمان فردایند.
(9)
صدای گرم نفسهای اطلسی زیر نگاه خورشید صدای ثانیه ها بود زیرا که آتش بوسه راه بر دامن شقایق برد و تو دیدی و چشم بر هم نهادی لیکن راز عشق سر به مهر نماند.
(10)
گندمگون کشتزار رسیده عشق تصویر های شعله در آئینه رستن از خاکند دستم را بگیر و شعله جانم را بر جان شب بکوب تا نادمان پهنه ستیز را مشعلی باشی مهیا بر بستر انقلاب.
نوید اخگر 28 جولای سال 2004 میلادی سوئد استکهلم
|