بيژن نيابتی bijanniabati@hotmail.com
" نگاهی ديگر" به انقلاب مشروطه
به بهانه
يکصدمين سالگرد انقلاب مشروطه
در باره " انقلاب مشروطه" از آغاز تا امروز، نظرات بسياری داده شده و صفحات فراوانی سياه گشته است .ولی آ نچه که بسيار کم به آن پرداخته شده است ، نقش تعيين کننده جريان فراماسونی در شروع ، ادامه و به ثمر رساندن آن می باشد .
بجز تعداد انگشت شماری از پژوهشگران تاريخ مشروطه ، بقيه يا اساساَ از کنار اين مقوله گذشته اند و يا حداکثر به اشارتی بسنده کرده اند .
" آنان " که بی اشارتی از کنار اين مسئله گذشته اند ، بر دو دسته اند : يک دسته شامل " مورخين ماسون " می گردند مانند " ناظم الاسلام کرمانی" موئلف " تاريخ بيداری ايرانيان" و يا " دکتر مهدی ملک زاده " فرزند " ملک المتکلمين " يا " مسعود بهنود " نويسنده کتاب " از سيد ضياء تا بختيار" که طبيعی است ، علی رغم اطلاع بی ترديد شان از ميزان تاَثيرگذاری جريان مربوطه ، هيچ اشاره ای بدان ننمايند .
دسته ديگر محققينی هستند که " وابستگی ماسونی" نداشته ولی بدليل عملکرد مخفيانه اين جريان و غير علنی بودن تشکيلاتی آن ، اظهار نظر تحليلی راجع به آن را بدليل نبودن اسناد و مدارک مکفی و در دسترس ، اساساَ يک کار علمی نمی دانند. استدلال اينان چندان هم بی ربط نيست ، چرا که پژوهش علمی می با يستی مبتنی بر اسناد و مدارک انکار ناپذير و بدون شبهه باشد . در صورتی که تحقيق در باره نقش جريان فراماسونی و کارکردهای سياسی آن در تاريخ ، بدليل عملکرد مخفيانه و توطئه گرانه آن بيشتر به يک " کار اطلاعاتی" می ماند تا يک " پژوهش علمی " !
از سوی ديگر جهانی بودن اين شبکه و حضور فعال و موُ ثر آن در سمت و سو دادن به تقريباَ تمامی تحولات بزرگ جهانی ، موضوع کار تحقيقی را ، به مراتب پيچيده تر کرده و دستيابی به اسناد و مدارک و شواهد و اطلاعات را بعضاَ امکان ناپذير می نماياند .
خلاصه کلام ، کار بر روی جريان فراماسونی بيشتر، به کار بر روی پازل عظيمی می ماند که بدست آوردن کليت تصوير آن ، تنها نيازمند قطعات پازل نبوده ، بلکه برخورداری از " قدرت تحليل " و ايجاد ارتباط مناسب و ضروری بين مقولات بعضاَ متضاد و فهم آنان و مهمتر از همه " اطلاعات وسيعی " را نيز می طلبد .
فرا تر از آن در پاره ای موارد ، برای يافتن يک قطعه مناسب و يا يک حلقه گمشده در يک پروسه تاريخی ، بدرجاتی ا ز " قدرت تخيل " ! نيز بايستی برخوردار بود .
يکی از پيچيدگی های فهم روابط درونی اين شبکه ، جايگاه متفاوت و معمولاَ متضاد سياسی عناصر آن در صفحه شطرنج سياسی جامعه است . حضور آنان در تمامی جريانات سياسی و ساختار سياسی ــ اقتصادی جامعه و دعواهای شديدی که بعضاَ در سطح با يکديگر دارند ، پذيرش رابطه برادرانه اشان درعمق و ايضاَ همکاری در يک سازمان واحد را نه فقط برای مردم عادی ، که برای عناصر پيچيده دنيای سياست نيز دشوار می کند .
برای مثال پذيرش عضويت همزمان " سالوادور آلنده " و " ژنرال پينوشه " در لژهای فراماسونی در شيلی ، " اجويت " و " دميرل " و " ژنرال اِ ورَن " در ترکيه ، " آکينو" و " مارکوس " در فيليپين و بالاخره " سليمان ميرزا اسکندری " ، صدر حزب توده در مقطع بنيانگزاری آن و " قوام السلطنه " و ..... برای اذهان ساده سياسی ، نه تنها دشوار، که اساسا باورنکردنی است . در اين رابطه مراجعه به آرشيو نشريات منتشره توسط خود ماسونها ، در کشورهای مختلف جهان ، بسيار ضروری می نمايد . بعنوان مثال نشريه " شرق اعظم " که يکی از ارگانهای فراماسونری در ترکيه است ، در شماره 10 خود که در سال 1934 منتشر شده است می نويسد :
" در صورت تحقيق و تطابق اسامی هر کدام از اعضاء لژهای ماسونی ، ملاحظه خواهيم کرد ، اشخاص و افرادی که از نظر عقيده سياسی تفاوت زيادی با يکديگر دارند ، در حاليکه همديگر را " برادر" خطاب می کنند زير يک سقف برادر وار مشغول فعاليت هستند . نظاميان ، صلح طلبان ، سلطنت طلبان و جمهوری خواهان ، در آن واحد می توانند در يک لژ عضويت يابند . "
با توجه به اينکه هدف از اين مقدمه ، نه پردا ختن به فراماسونری بطور خاص ، که تنها بررسی کارکردهای آن در جنبش مشروطه می باشد ، بنابراين بدون وارد شدن به جزئيات و فقط به منظور درک بهتر موضوع مقاله ، اشاره ای کوتاه به ساختمان کلی آن ضروری می باشد .
واژه " فراماسون " از زبان فرانسه گرفته شده که ترجمه فارسی آن " بناٌی آزاد " می شود . در ايران دوران قاجار، اين جريان بيشتر بنام " فراموشخانه " شناخته می شد .
به لحاظ تاريخی ، قدمت آنان به ادعای خودشان ، بر می گردد به پادشاهی " داوود " و عهد فراعنه مصر! ولی شکل مدرن آن ، تشکيلاتی است که طرح سيا سی آن در سال 1717 ، توسط دو تن از انديشمندان يهود ، به منظور بدست گرفتن سرنخ رهبری جهان ريخته شد .
مرکز اصلی اين جريان " لژ بزرگ اسکا تلند" و به موازات آن " گراند لژ اوريان " يا " لژ شرق اعظم " در فرانسه بوده که بعدها به " نيويورک " منتقل گرديده و تا همين امروز هم در همانجا مستقر است . علی رغم وجود اختلافات بعضا بسيار جدی درونی ما بين لژهای انگليسی و فرانسوی ، معمولا هر دو در مسائل کليدی همواره مواضعی متشابه داشته اند .
نکته قابل توجه در کارکرد اين لژها اين است که هر يک از آنها برای کار خود حيطه مشخصی را انتخاب کرده بودند . مثلا در شرايطی که لژهای انگليسی اساسا در پهنه سياست و اقتصاد فعال بوده اند ، لژهای فرانسوی وظيفه " کار فرهنگی" را برعهده داشته و به کار جذب عناصر روشنفکر مشغول بوده اند . به عبارتی لژهای انگليسی ، محل تجمع " اليت سياسی " و لژهای فرانسوی محل تجمع " اليت فرهنگی " و البته هر دو بدنبال کسب " قدرت سياسی " بوده اند .
در شرايطی که خود لژهای فراماسونی هميشه فعاليت مخفی داشته اند ولی سازمانهای وابسته به آنها تحت عناوين مختلف پيوسته درهمه پهنه های سياسی ــ اقتصادی ــ اجتماعی و فرهنگی حضور علنی داشته اند . کلوپ های مشهور " روتا ری " و " لاينز" که در بسياری از کشورها با همين اسامی وجود علنی دارند ، شامل همين سازمانهای جانبی شبه فراماسونری می باشند . از ديگر اين گونه سازمانهای علنی در ايران پيش از انقلاب می توان از جريانات زير نام برد :
1 ــ باشگاه لاينز
2 ــ روتاری اينتر نشنال
3 ــ سپاه صلح
4 ــ لژيون خدمتگزاران بشر
5 ــ جمعيت برادران جهان
6 ــ جمعيت تسليح اخلاقی
7 ــ اصل چهار ( در ايران )
8 ــ مونيسم
9 ــ آ ليانس يهود
سازمانهای علنی و قدرتمند وابسته به فراماسونری ، که در تعيين سياست های جهانی نقشی تعيين کننده دارند ، عبارتند از :
1 ــ شورای روابط خارجی C F R " يک تشکل متعلق به گروه راکقلر "
2 ــ کميسيون سه جانبه ايها
3 ــ گروه بيلدربرگ ( يکی از قدرتمندترين کانونهای ماسونی که بسياری از رهبران سياسی و غولهای اقتصادی جهان مانند : ديويد راکفلر ، نلسون راکفلر ، هنری کيسينجر، ادوارد هيث ، آلبرتو پيرللی ، هلموت اشميت ، مارگارت تاچر ، اولاف پالمه و ..... در آن عضويت داشته و دارند . اينان نامشان را از هتلی در هلند گرفته اند که محل اولين اجلاسشان بوده است . )
4 ــ صندوق بين المللی پول
5ــ گروه 8 G و ...........
در ايران تحت حاکميت آخوندها نيز ماسونها ، در گسترده ترين شکل ممکن پيوسته به فعاليت مشغول بوده و هستند . ضمن اينکه آخوندها هميشه يک پای ثابت تشکلهای فراماسونری در طول تاريخ ايران بوده و هستند . يکی از لژهای فعال در ايران ، لژ " سيد جمال الدين اسدآبادی " است که " مهدوی کنی " استاد اعظم آن می باشد .
" بهشتی معدوم " و " محمد خاتمی" نيز شامل گردن کلفت ترين ماسونهای ايران می باشند .
بهرحال با اين اطلاعات بسيار کلی ولی بی اندازه ضروری می پردازم به اصل مطلب يعنی جنبش مشروطه و انقلاب برآمده از آن !
شروع انقلاب !
" ناظم الاسلام کرمانی " نويسنده ماسون کتاب " تاريخ بيداری ايرانيان " از واقعه کرمان و بی احترامی " شاهزاده ظفرالسلطنه " به " حاج ميرزا محمد رضا " روحانی با نفوذ کرمان ، تحت عنوان " شروع انقلاب " ياد می کند که همراه با واقعه به چوب بستن " سيد هاشم قندی" و " حاج سيد اسماعيل خان سرهنگ " توسط " علاء الدوله " حاکم تهران ، در رابطه با گران شدن قيمت قند ، که منجر به بسته شدن بازار و تجمع مردم در مسجد شاه شده و نهايتا مهاجرت علماء را به زاويه حضرت عبدا لعظيم در روز 16 شوال سال 1323 قمری به دنبال دارد . اين به اصطلاح مهاجرت که تا روز جمعه 16 ذی القعده ادامه پيدا کرده و به عنوان " مهاجرت صغری " معروف می گردد ، در نهايت با بازگشت آقايان " طباطبايی " و " بهبهانی " همراه با امير بهادر وزير دربار و رفتن به نزد شاه همراه با " عين الدوله " و " مشير الدوله " و استمالت شاه از آنان ، پايان می پذيرد ! تقاضای علما هشت مورد بوده که مهمترين آنها بنای عدالتخانه ، عزل " مسيو نوز" از رياست گمرک و ماليه و نهايتا عزل " علاء الدوله" از حکومت تهران بود . اين يکی البته فقط پس از پايان ماجرا جای خود را به " شاهزاده نيرالدوله " می دهد که به قول " ناظم الاسلام " بدتر از " علاء الدوله " بود . جالب اينجا است که عين الدوله " سيد جمال الدين واعظ اصفهانی " را نيز که در جريان سخنرانی مسجد شاه مورد غضب بود ، به قم تبعيد می کند . اين داستان کم و بيش همان چيزی است که در کتابهای درسی تاريخ در مدارس نيز سالها به خورد ما داده اند .
بر خلاف نظر " فراماسون ناظم السلام کرمانی " شروع اين به اصطلاح انقلاب !! در راستای يک طرح بدقت برنامه ريزی شده ، در " لژ بيداری ايران " و در همکاری تنگا تنگ با سفارت انگليس ، در روز 23 جمادی الاول با خروج آخوندها از تهران و پناهنده شدن نه تن از تجار در روز بعد يعنی سه شنبه 24 جمادی الاول به سفارت انگليس که به خواست " سيد عبداله بهبهانی " و بدنبال نوشتن نامه دوستانه ا و به شارژ دافر سفارت انگليس " ايولين گرانت داف " که روابط حسنه ای ! با وی داشت صورت پذيرفت و ختم ! آ ن نيز با صدور فرمان مشروطيت توسط " مظفرالدين شاه " در هفدهم جمادی الاخر که به مناسبت تولد شاه 14 جمادی الاخر تاريخ گذاری شده بود و پايان تحصن در سفارت انگليس و بازگشت آخوندها به تهران در 24 جمادی الاخر يعنی درست يکماه بعد می باشد .
تحصن در سفارت انگليس !
تحصن سفارت يکی از مهمترين فرازهای تاريخ مشروطيت می باشد . بدون فهم پروسه اين تحصن و فعل و انفعالات سياسی همزمان با آن ، که در نهايت با گرفتن فرمان مشروطيت از شاه در بستر مرگ ، " لژ بيداری ايران " را به " مشروطه اش" می رساند هيچ کنکا شی در تاريخ مشروطه خالی از ايراد نيست .
نزديک به ده هزار نفر در تحصن سفارت شرکت داشتند . پس از پناهنده شدن ! تجار تهران به سفارت دولت فخيمه و برپا شدن هدفدار " اولين چادر" و " اولين ديگ غذا " ، به ناگاه همرا ه با بوی خوش کباب ! خبری در سراسر تهران می پيچد :
دولت فخيمه به حمايت مردم محروم ايران ! وارد کارزار مبارزه با استبداد گرديده و سياست تغذيه رايگان را در پيش گرفته است !!
آ ری در سفارت ا نگليس نان و آ زادی به تساوی تقسيم ميگردد !!
يکباره هجوم مردم گرسنه نان و تشنه آزادی به محوطه جلو سفارت آغاز می گردد. نه ديوارهای ساختمان و نه مقاومت نمايشی نگهبانان سفارت ، توان مقاومت در مقابل اين سيل خروشان را دارد. پس از گذشت چند روز اندک اندک فضای هايد پارک لندن ! در حياط سفارت تثبيت می گردد ! در هر گوشه اقشار مختلف مردم دسته دسته فارغ از دغدغه نان و بدور از مزاحمت گزمه های استبداد به بحث و فحص سياسی مشغولند . ديگهای غذا ی برپا شده در محوطه سفارت ، بر جذابيت بحث ها می افزايد .
" حاج محمد حسين آقا امين الضرب " و " حاج محمد تقی شاهرودی" از طرف بانک شاهنشاهی ( بانک انگليس ) مسئوليت تامين هزينه مبارزه ! را بر عهده دارند . بعد از پيروزی انقلاب ! هر دو نفر به وکالت انتخاب می گردند .
پرداختن بيشتر به اين واقعه در ظرفيت اين مقاله نيست . در اين رابطه خواندن کتاب خاطرات " عبداله بهرامی" که خود وی نيز ازسوی " حاج امين الضرب" مسئول تهيه غذای بست نشينان بوده و افشاگر بسياری از مسائل پشت پرده می باشد ، بسيار ضروری است . بنا به ادعای وزير مختار سفارت انگليس ، آخرين دسته متحصنين روز 19 اوت بالاخره راضی به ترک سفارت می گردند !
" تحصن سفارت انگليس " برای اولين بار عنصر جديدی را وارد سياست ايران می کند . " سياست فشار از پايين و چانه زدن از بالا " ، يعنی سياست خاص ماسون ها برای نفوذ در سيستم های استبدادی غير خودی ، در شرايط نبود يک " آلترناتيو انقلابی و مردمی " و نهايتا کسب قدرت سياسی در همه زمانها و همه مکانها ! از انقلاب فرانسه در 1789 تا انقلاب ايران در 1979 و از آرژانتين و شيلی و فيليپين تا ترکيه و پاکستان و عراق . آ نجايی هم که " حاکميت غير خودی " محبوب توده ها و متکی به آنها ست ، کار از طريق کودتا پيش برده می شود . روی کار آمدن " خاتمی " و نقشه
تصاحب قدرت سياسی با حمايت يک پارچه تماميت دستگاه فراماسونری جهانی و با اتکاء به همان سياست استراتژيک قديمی فشار از پايين و چانه زنی از بالا ، نمونه بارز ديگری است که البته به دليل بی بتگی ذاتی جريان اصلاح طلبی در ايران ، آگاهی بالای سياسی در ميان مردم و به تعارض رسيدن تضاد بالا و پايين و نهايتا حضور مقاومت مسلحانه ، به شکست انجاميده است .
اشاره " مسعود رجوی" به وابستگی " خاتمی" و " بهشتی" به " لژ بزرگ فراماسونری " در ايران ، در پيام مسئول شورا به مناسبت بيست و سومين سالگرد انقلاب ضد سلطنتی ، نه فقط نشانه آگاهی و هوشياری مقاومت مستقل ايران نسبت به اين " پارامتر جدی در صحنه تعادل قوا " که حاوی يک پيام مشخص سياسی نيز می باشد .
بهر حال باز می گردم به داستان انقلاب مشروطه و پروسه گرفتن فرمان از شاه .
در جريان تحصن يک جابجايی در راس هرم قدرت به نفع ماسون ها صورت می گيرد . " عين الدوله " با تهديد " کامران ميرزا " نايب السلطنه در تاريخ نهم جمادی الثانی ، مجبور به استعفا گرديده و " ميرزا نصراله خان نايينی " که تا آنموقع وزير خارجه بوده به جای او می نشيند . اين " ميرزا نصراله خان " که بعدا نام مشير الدوله ( پيرنيا) را بر می گزيند ، آخرين صدراعظم پيش از انقلاب و اولين صدراعظم پس از " انقلاب ماسونی " ! می باشد . صرفنظر از خود وی که در بسياری از فعل و انفعالات سياسی ، پيوسته دارای نقشی فعال بوده ، دو پسر او ، يعنی " ميرزا حسن خان مشيرالملک " و " ميرزا حسين خان موتمن الملک " نيز ساليان سال عنان سياست ايران را در دست داشتند .
پس از استعفای " عين الدوله " ، هيئتی که در ميان آنها نام ماسون های سرشناسی مانند " صنيع الدوله " اولين رئيس مجلس اول ، همراه با برادرش " مخبرالسلطنه " نخست وزير آينده رضا شاه ، " قوام السلطنه " و برادرش " وثوق الدوله " ، " احتشام السلطنه " ، " محتشم السلطنه " ، " دکتر اعلم الدوله ثقفی " و " مشير الملک " ديده می شوند ، مشغول تهيه و تدوين مفاد فرمان مشروطه می گردند .
" مظفرالدين شاه " در ساعت شش بعد از ظهر چهارشنبه 24 ذی القعده 1324 قمری کمی پس از امضای فرمان مشروطيت ، فوت می کند و " محمدعلی شاه " در چهارم ذی الحجه برابر با 28 ديماه 1285 تاجگذاری می کند .
" مجلس اول " عصر روز شنبه 27 جمادی الثانی 1324 قمری ، در مدرسه نظاميه تشکيل می شود . " عضد ا لملک " رئيس ايل قاجار از جانب شاه پذيرايی می کرد و نزديک به دوهزار نفر از رجال و امنای ملت و دولت دعوت شده بودند . " مشيرالدوله " صدراعظم از سوی دولت و " ملک المتکلمين " از جانب مردم سخنرانی کردند .
افتتاح رسمی مجلس اول پس از تنظيم نظامنامه انتخابات که توسط پنج نفر از ماسونها يعنی صنيع ا لدوله ، مخبرا لدوله ، مشيرا لدوله ، موتمن ا لملک و محتشم السلطنه در
33 ماده نوشته شده بود ، در روز 18 شعبان 1324 و پس از توشيح آن توسط " مظفرالدين شاه " در عمارت گلستان صورت می گيرد .
پس از استعفای " مشيرا لدوله " که هنوز نام صدراعظم را يدک می کشيده و پاسخگويی در مجلس و در مقابل بقول خودش امثال " مشهدی بقال ها " را کسر شان خود ميدانست همه ذهن ها متوجه " امين السلطان" می گردد که در فرنگ تشريف دارد و قبلا ضد انقلاب بشمار می رفته است .
" ميرزا سلطانعلی خان وزيرافخم " وزير داخله " مشيرالدوله " در 29 اسفند 1285 تشکيل دولت ميدهد ، ليکن برای همه مشخص است که اين دولتی است انتقالی ، به منظور تحويل قدرت به شاه مهره اصلی يعنی " اتابک اعظم " که قرار است بزودی از فرنگستان باز گردد .
کشتی حامل اتابک در انزلی پهلو می گيرد . ولی مجاهدين گيلان از پياده شدن او جلوگيری می کنند. مجلس انقلاب ! طی تلگرافی خواستار اجازه ورود اتابک به خاک ايران می شود . " مجاهدين " بناچار اجازه پياده شدن به وی می دهند و آقا با سلام و صلوات وارد تهران شده و در روز 13 ارديبهشت 1286 کابينه خود را به مجلس معرفی می کند .
در تبريز اما " مجاهدين " زير بار نمی روند . آنان که بخوبی " امين السلطان" را می شناسند ، به او لقب " خائن السلطان " داده اند و سرانجام حکم اعدام او را در دادگاه صادر می کنند و بدين ترتيب " اتابک " پس از چهار ماه صدارت ، در يکشنبه شب هشتم شهريور ماه به هنگام خروج از مجلس بدست " عباس آقا مجاهد تبريزی" به سزای اعمال خود می رسد .
بدنبال ترور وی " صنيع ا لدوله " از رياست مجلس استعفا می دهد و جای خود را به ماسون ديگری بنام " ميرزا محمود خان احتشام السلطنه " می دهد .
اين يکی اما اين بار در اثر تهديد مردم در 8 فروردين 1287 استعفا داده ولی باز هم يک ماسون ديگر بنام " ميرزا اسماعيل خان ممتاز ا لدوله " بجای او می نشيند . مدت کوتاهی بعد " محمدعلی شاه " تصميم به برچيدن بساط مجلس می گيرد .
در 14 خرداد پس از بروز درگيری ميان مجلس دربار ، شاه به بهانه گرمی هوا از کاخ سلطنتی خارج و در باغشاه مستقر می شود . اين جريان همزمان با استعفای " نظام السلطنه مافی " و روی کارآ مدن دوباره " مشيرالسلطنه" می باشد . روز سه شنبه دوم تير ماه 1287 " لياخوف" روسی بدستور محمدعلی شاه مجلس را به توپ می بندد و بدين ترتيب طومار حيات اولين مجلس مشروطه و بساط " فعاليت علنی " فراماسونری ايران برچيده می گردد .
کابينه بعدی " مشيرالسلطنه " که در غياب مجلس تشکيل می شود به " کابينه بمباردمان" معروف می گردد .
انقلاب واقعی !
تبريز، " قلب طپنده انقلاب " اما ، در جوش و خروش است . همزمان با بمباران مجلس ، " شجاع نظام مرندی " در همان روز دوم تيرماه طبق نقشه قبلی و با کمک تفنگچيان محله دوه چی ، تهاجم به انجمن تبريز و محلات مجاهدين را آغاز می کند . به اين گمان که در همان ساعات نخستِن درگيری ، کار را يکسره کنند .
به نوشته " شادروان کسروی " در " تاريخ مشروطه ايران " :
" بسياری از سر دستگان و نمايندگان انجمن سخت ترسيدند و هر يکی به انديشه مال و دارايی خود افتاد . اينان کار را پايان يافته و مشروطه را از ميان برخاسته می دانستند ."
اما سران " مرکز غيبی " نظير " علی موسيو " ، " حاج علی دوا فروش " و " حاجی مهدی آقا " و مجاهدين همرزم آنان ترسی به خود راه نداده ، دست از ايستادگی بر نداشتند و طی سه روز نخستين مقاومت به مهاجمين مزدور فهماندند که " کار تبريز جز از کار تهران می باشد . "
از اين پس هر روز بر حجم دشواريهای مجاهدين افزوده می گردد . از سويی سواران " رحيم خان چليپانلو " بر دروازه های شهر و از سوی ديگر ، فتوای جهاد آخوندهای مرتجع به رهبری " مير هاشم دوه چی " مبنی بر بابی خواندن مشروطه خواهان و بسيج نيرو در درون شهر . در اواخر دهه تير ، يکی از لوطيان دوه چی بدستور آخوندها ، مسير آب آسيابها را تغيير می دهد و بدين ترتيب " نان در شهر ناياب گرديد و سختی بيشتر شد . "
روز 22 تيرماه ، مجاهدين محلات " خيابان مارا لان " و " نوبر" زير فشارهای جانکاه مهاجمين تسليم می شوند . خانه شادروان " علی موسيو " در محله نوبر تاراج می شود .
هنگامه خوف انگيزی است . همه جای تبريز " بيرقهای سفيد " بر سر درخانه ها به چشم می خورد .
" انبوه مجاهدين نوميد شده و تفنگ های خود را بر زمين گزارد ند . تنها " ستار خان " با دسته کوچکی از پيرامونيان خود می ايستاد . "
" مشروطه از تمام ايران رخت بر بسته و از تمام تبريز فقط در " کوی اميرخيز" و بدست " ستار " زنده بود . در اين روز مجاهدان به گرد سر او کم می بودند و بی گمان شماره اشان به بيست تن نمی رسيد . "
و چنين است که روح راستين انقلاب مشروطه " ستار" ، تصميم به " مقاومت تمام عيار و بهر قيمت " می گيرد و سياست " تهاجم حداکثر" پيشه می کند .
آری ، در اين روز و در اين جاست است که انقلاب آغاز می گردد . آنجا ست که بيرق های سفيد تسليم يکی پس از ديگری توسط ستار و مجاهدين او از سر در خانه های تبريز پايين کشيده می شود و چنين است که آنروز " نقطه عطف " می گردد . از آن نقطه به بعد ديگر پيروزی " مجاهدين " تنها مقوله زمان است .
روز 20 مهرماه ، مجاهدين در ادامه زنجيره ای از پيروزيهای نظامی برای يکسره کردن کار ارتجاع مشروعه طلب ، به محله دوه چی که مرکز آخوندهای تبريز به رهبری " مير هاشم دوه چی " و " ميرزا حسن مجتهد " بود حمله می برند و شب همان روز
" دوه چی تهی گرديده و اسلاميه نشينان و سرکردگان دولتی ( رحيم خان و شجاع نظام و ... ) و ديگران ، همگی از آنجا گريختند . "
پيروزی مجاهدين و پيشروی انقلاب باعث وحشت استعمار انگليس می گردد . بدنبال آن آنگلوفيل های مزدور خود در دستگاه فراماسونری ايران را به فکر چاره می اندازد .
ماندن " محمد علی شاه " در قدرت ، بهانه ای برای تعميق انقلاب می باشد . بنابراين تصميم به برکنا ری شاه گرفته می شود .
نقشه فتح تهران در " کافه دولا په " پاريس و پس از بازگشت " سردار اسعد " از لندن و مذاکرات وی با " سر ادوارد گری" وزير امور خارجه وقت انگليس و با شرکت " سيد حسن تقی زاده " استاد مادام العمر لژهای فراماسونری ايران ، " مخبرالسلطنه هدايت " ، " معاضد السلطنه پيرنيا " و فراماسونهای ديگر ريخته می شود و نتايج طرح نيز توسط پيک ويژه ای که برادر خود " سردار اسعد " بود به اطلاع " سپهدار اعظم" که اکنون فرماندهی مجاهدين گيلان را بر عهده دارد ، رسانيده می شود . ضد انقلابی پليدی که تا چندی پيش در سمت فرماندهی کل قوای آذربايجان ، ماموريت سرکوب انقلاب را داشت . عنصر مشکوکی که علی رغم انکه نامش در هيچ ليست افشا شده فراماسونری نيامده است ، ليکن تعيين کننده ترين نقش را در پياده کردن طرح فتح تهران و عواقب منتج از آن بعهده داشته است .
" سپهدار" پس از اطلاع از طرح و ملاقات با " جرج چرچيل " نماينده سياسی انگلستان به سمت تهران حرکت می کند .
در اين شرايط در تهران بوی خطر مشام شاه را می آزارد . در گزارش مامور انگليسی " مارلينگ " از امير بهادر جنگ " محمد پاشا خان کشيکچی باشی " که پس از استعفای " مستوفی الممالک " بجای او در وزارت جنگ نشسته بود ، به عنوان " ديکتاتور در معنی ايران " ياد می شود . در مجلس وزرا که هر روز در يکی از چادرهای باغشاه منعقد می شود ، رای او در مذاکرات قطعی شناخته می شود و اوست که عقايد شخصی خود را ، به عنوان نظر هيئت دولت به عرض شاه می رساند .
از سوی ديگر" محمد علی شاه " پس از حدود هفت ماه و نيم که " مستشار الدوله " ماسون زندانی باغشاه بود ، وی را به سمت منشی ! خود منصوب کرده و تصميم به تشکيل " شورای کبرای مملکتی " می گيرد . متعاقبا اين شورا در روز سه شنه 20 ربيع الثانی 1327 تشکيل می گردد . نگاهی به اسامی اعضای اين شورا ، که اکثريت قريب باتفاق آنها را ماسون های شناخته شده تشکيل داده و تعدادی از آنان مانند " حسينقلی خان نواب " ، همزمان عضويت به اصطلاح " کميته انقلاب " را نيز که پس از صدور فرمان مشروطيت تشکيل شده بود ، دارا بودند ، به درک ابعاد فاجعه طرح شکست انقلاب کمک می کند .
مزدور نام برده جدا از ماسون بودن ، تابعيت انگليس را هم دارا بوده ا ست .
اسامی اعضای " شورای کبری مملکتی " !
1 ــ اسداله ميرزا ( شهاب الدوله )
2 ــ حاج سيد نصراله
3 ــ مستشارالدوله
4 ــ مهندس الممالک
5 ــ موتمن الملک
6 ــ صنيع الدوله
7 ــ عماد السلطنه
8 ــ فرمانفرما
9 ــ امام جمعه !!
10 ــ مخبر الملک
11 ــ مويد السلطنه
12 ــ معين الدوله
13 ــ مستشار السلطان
14 ــ کاشف السلطنه
15 ــ حسينقلی خان نواب
16 ــ حشمت الدوله
17 ــ صدر السلطنه
18 ــ عميد الدوله
19 ــ نظم الدوله
اسامی اعضای " کميته انقلاب " پس از صدور فرمان مشروطيت !
1 ــ ملک المتکلمين ( واعظ ) پدر دکتر مهدی ملک زاده هر دو فراماسون 2 ــ سيد جمال الدين اصفهانی ( واعظ ) پدر محمد علی جمالزاده هر دو فراماسون 3 ــ سيد حسن تقی زاده استاد مادام ا لعمر لژهای فراماسونری ايرا ن 4 ــ ابراهيم حکيمی ( حکيم الملک ) استاد اعظم لژهای فراماسونری ايرا ن 5 ــ ابوالحسن پيرنيا ( معاضد السلطنه ) فراماسون 6 ــ حسينقلی خان نواب ( دارای تابعيت انگلستان ) فراماسون 7 ــ حسين سميعی ( اديب السلطنه ) فراماسون 8 ــ سيد محمد رضا مساوات شيرازی فراماسون 9 ــ ميرزا سليمان خان ميکده فراماسون 10 ــ سيد عبدالرحيم خلخالی فراماسون 11 ــ ميرزا داوود خان فراماسون
12 ــ سيد جليل اردبيلی عنصر مشکوک نقش آفرين در جهت شکست نهضت جنگل
13 ــ ميرزا جهانگير خان صور اسرافيل
14 ــ حاجی ميرزا ابراهيم
15 ــ علی اکبر دهخدا
16 ــ نصرت السلطنه
( بنا به نوشته " سيد حسن تقی زاده " ذکر نام " نصرت السلطنه " در ميان پديد آورندگان " کميته انقلاب " اشتباه است . )
22 تير ماه 1288 ، سواران بختياری ، به فرماندهی فراماسون " سردار اسعد " و قوای تحت فرماندهی " محمد ولی خان تنکابنی " سپهدار اعظم ، فاتحانه وارد تهران می گردند و با سقوط " محمد علی شاه " در 25 تيرماه و پناه بردن وی به سفارت روسيه ، طومار دولت " سعدالدوله " نيز درهم می پيچد .
پس از فتح تهران " هيئت مديره انقلاب " ! که تماما از ميان " فراماسونرها " انتخاب شده بودند ، زمام حکومت را بدست می گيرند . " سپهدار" نيز در مقام وزير جنگ ، اولين کابينه بدون رئيس الوزرای مشروطه را تشکيل می دهد . وزارت داخله را نيز بر عهده " سردار اسعد بختياری " می گذارند .
" سردار اسعد " در خاطرات خود از تشکيل يک " کميسيون عالی " مرکب از علما و شاهزادگان و اعيان و تجار به منظور خلع " محمدعلی شاه " و سلطنت " احمد شاه " و نيابت سلطنت " ميرزا علی رضا خان عضد ا لملک " سخن می گويد که ضمنا انتخاب وی به وزارت داخله و " سپهدار" به وزارت جنگ را نيز به عهده داشته است .
وی اشاره می کند که " محمد علی ميرزا " همراه با همسرش و " امير بهادر جنگ " و چند نفر از درباريان تا روز 29 شعبان 1327 در سفارت روسيه می ماند . " سعد الدوله " و " مخبرالدوله " نيز به سفارت انگليس پناهنده می شوند . نکته جالب اينکه " عين الدوله " سمبل جنايات استبداد بجای اعدام ، حکم فرمانروايی فارس را می گيرد .
" هيئت مديره موقت انقلاب " و " کميسيون عالی " بمدت چهارماه تا تشکيل مجلس
دوم در 24 آبانماه 1288 ، گرداننده امور مملکتی است .
اسامی اعضای " هيئت مديره موقت انقلاب " !
1 ــ محمد ولی خان تنکابنی ( سپهسالار اعظم )
2 ــ حاج عليقلی خان بختياری ( سردار اسعد دوم ) فرا ما سون 3 ــ سيد حسن تقی زاده ا ستاد اعظم فرا ما سون 4 ــ ابراهيم حکيمی ا ستاد اعظم فرا ما سون 5 ــ صادق ــ صادق ( مستشارالدوله ) فرا ما سون 6 ــ عبدالحسين خان سردار محيی ( معز السلطان ) فرا ما سون 7 ــ حسينقلی خان نواب ( تابعيت انگليس ) فرا ما سون 8 ــ مرتضی قلی خان هدايت ( صنيع الدوله ) فرا ما سون 9 ــ ميرزا محمدعلی خان تربيت فرا ما سون 10 ــ ميرزا حسن خان وثوق ( وثوق الدوله ) فرا ما سون 11 ــ حاج سيد نصراله اخوی ( تقوی ) فرا ما سون 12 ــ سليمان خان ميکده فرا ما سون
خلع سلاح مجاهدين
فراماسونری ايران به مشروطه خود رسيده است ! استبداد مزدور روس عقب نشسته و آزادی ! نيز با تشکيل مجلس دوم حاصل گرديده است . فقط يک کار باقی است .
" روح راستين انقلاب " هنوز در تبريز قهرمان مستقر است .
با وجود " ستار " و " باقر " امنيت اما ، حاصل نيست . از ميان برداشتن مجاهدين کار هيچ " عين ا لدوله " و " فرما نفرما " و " سپهدا ری " نيست .
برای سر بريدن مجاهدين به آ دمهای خوشنام و چهره های وجيه المله نياز است . اين مهم ، بر عهده يکی از خوشنام ترين ! ماسون های سياست باز گذا شته می شود.
جريان قتل " آخوند بهبهانی " سبب بروز تکانهايی در صحنه سياسی ايران می شود .
پنجمين کابينه " سپهدا ر " بدنبال اين ترور در 24 تير ماه 1289 سقوط می کند و " مستوفی الممالک " کابينه خود را که " قوام السلطنه " وزير جنگ آن است به مجلس معرفی می کند .
" مستوفی " همان مار خوش خط و خالی است که " مسعود بهنود " از او به عنوان يکی از مفاخر دنيای سياست معاصر ايران نام می برد .
" مستشارالدوله " نيز صندلی رياست مجلس را رها کرده و باتفاق نوابش بطور دسته جمعی استعفا ميدهند تا راه را برای رياست يکی ديگر ازخوشنامان ! دنيای سياست معاصر ولی در واقع امر يکی از پليدترين مهره های استعمار يعنی " ذ کاء ا لملک " باز نمايد .
قطعات پازل سياسی ، بطرز حيرت انگيزی در کنار هم قرار می گيرند .
تنها راه خنثی کردن مجاهدين " خلع سلاح " آنان است . اين کار با بودن " سرداران" در تبريز و از طريق نظامی امکان پذير نيست .
" آ ن " که پوزه قزاقهای روس و قوای دولتی را در گذشته ای نه چندان دور آنگونه به خاک ماليده است و راه فتح تهران را گشوده مسلما از پس " مجاهدين روز شنبه " ( فتح تهران در روز جمعه بوده است.) نيز بر خواهد آمد . ضمن آ نکه خود " سپهدار" نيز به هنگا م فرما ندهی کل قوا ی آذربايجان ، طعم جنگ با او را چشيده است . بنابراين بايستی سناريوی تازه ای نوشت !
مرحله اول سناريو ، جدا کردن " سردا ران " از تبريز است . بدين منظور آنان را به تهران دعوت می کنند . " ستار خان " و " باقر خان " که اينک عنوان " سردار ملی " و " سا لا ر ملی " گرفته اند ، با شکوه تمام وا رد تهران می شوند .
" سردار ملی" در پارک صاحب اختيار و " سالار ملی " درعشرت آباد از مدعوين پذيرايی می کنند . مرحله بعدی سناريو ، جلب موافقت آنان با " خلع سلاح " می باشد . پيشاپيش مشخص است که اين کار به سادگی امکان پذير نيست .
بهانه ای لازم است . در اين جا است که بازيگران سناريو يکی پس از ديگری وارد بازی می شوند . با ورود " ا ستاد تقی زاده " طرح قتل " آ خوند بهبهانی " توسط گروه او در دستور کار قرار می گيرد . هدف ايجاد " بحران حکومتی " است . علی رغم آنکه قاتلين " بهبهانی" هيچگاه شناخته نشدند ولی دست داشتن " تقی زاده " آنقدر برای همه واضح بود که وی را مجبور به ترک ايران و رفتن به اروپا می کند . با قتل بهبهانی ، " بحران " بوجود می آيد . دولت " سپهدار" پس از حدود يکسال زمامداری کنار می رود و " حسن مستوفی " مهره وجيه المله ماسون ها ، اولين کابينه خود را در تاريخ دوم مرداد ماه 1289 به مجلس دوم معرفی می کند و مدتی بعد نيز با استفاده از شرايط بوجود آورده شده ، لايحه " خلع سلاح " را به مجلس می برد . در مجلس نيز در ادامه سناريو " مستشارالدوله " و نواب او استعفا داده و جای خود را به " جهود ماسون" " ذکاء ا لملک فروغی " می دهد . درباره وی که بعدها در آوردن و بردن " رضا شاه " نقشی کليدی به عهده داشت و مجموعا سه بار به نخست وزيری رسيده بود ، شعری بدين مضمون در افواه عام مشهور بود :
جهودی آمد و خر را گرفت و گشت سوار
چنين کنند بزرگان چو کرد بايست کار !
بدنبال تکميل مهره ها ، مجلس لايحه " خلع سلاح" را در روز شنبه 23 رجب 1328 تصويب می کند و روز پنج شنبه 28 رجب ، هشت تن از " سرداران عا ليقدر" را به مجلس دعوت می کند که در باره " خلع سلا ح " مذا کره ! و مشا وره ! نمايند . افراد دعوت شده عبا رتند از :
ستا ر خا ن ، با قر خان ، سپهدار ، سردار اسعد ، صمصام السلطنه ، سردار محيی ، غلامحسين خان سردار محتشم و ابراهيم خان ضرغام السلطنه که همگی پس از بحث و اقناع ! حاضر به امضای قرارداد خلع سلاح می گرد ند .
" سردا ر ملی " که دير پی به توطئه برده است ، پس از بازگشت به پارک اتابک ، از پذيرفتن " خلع سلاح " سر باز می زند . ولی ديگر بسيار دير شده است . مقاومت در مقابل اين توطئه " مشروعيت " خود را از دست داده است .
" سردار " پيش از آ نکه " خلع سلاح " گردد ، " خلع شعار " گرديده است .
سلاحی که تا ديروز ، ابزار مقاومت در برابر استبداد بود ، امروز عامل برهم زدن " امنيت ملی " است . اگر سلاح در اختيار گروه های مختلف نمی بود ، اکنون " بهبهانی" زنده می بود . انتخاب او برای ترور تنها راه آماده سازی افکارعمومی آلوده به ارتجاع مذهبی برای خلع سلاح مجاهدين و مشروعيت بخشيدن به آن به لحاظ سياسی بود .
علی رغم اين ، مجاهدين تصميم به مقاومت می گيرند .
قوای تحت فرمان " يپرم خان ارمنی " فراماسون و عضو حزب فاشيستی " داشتا کسيون " به پارک اتابک هجوم می برند. در يک درگيری نابرابر" سردار" از ناحيه پا زخم بر می دارد . مجاهدين خلع سلاح می شوند . توطئه موفق شده است . راه برای ارتجاع و استعمار با ز می گردد .
انقلابی که د ر " محله ا مير خيز " و بدست سردار و مجاهدين همرزمش شعله کشيد ، بی آنکه هيچگاه پيروز گردد ، در اين نقطه به شکست قطعی می انجا مد .
آری ، انقلاب مشروطه را سالگردی نيست !