هنرمند
پُرکار کشورمان «آقای پرویز صیّاد» که یقین دارم اراده‌ی نیکی کردن دارند، در یکی
از بازی‌هایشان در «هانوفر آلمان» فرموده اند: همنشین بهار
ما نگاه می کنیم اما، نمی بینیم
در حاشیه مقاله «عرفات خوب است اما، خوب مساوی با عرفات نیست.»
هنرمند
پُرکار کشورمان «آقای پرویز صیّاد» که یقین دارم اراده‌ی نیکی کردن دارند، در یکی
از بازی‌هایشان در «هانوفر آلمان» فرموده اند:
«ما ایرانیان نگاه می‌کنیم ولی نمی‌بینیم. گوش می‌کنیم ولی نمی‌شنویم.» *
آن بخش از دوستداران این هنرمند عزیز، که با ستم و وابستگی رژیم پیشین نیز، مرزبندی دارند ــ با رنجش تمام می‌گویند ایشان در فيلم «فرستاده»، که به حق، استبداد دینی زیر ضرب گرفته شده، ساواک شاه و يا بخشی از آن را تبرئه نموده‌اند.
«شهروند» (کانادا) در شماره ۹۰۵، سال
۸۳ – گزارش کرده بود در شهر تورنتو، آقای صیّاد در زیر پرچم سلطنت و عکس آقای رضا
پهلوی در مورد
گرچه در فضای غیردموکراتیک موجود، از ترس چماق‌های نامرئی، بسیاری نظر خود را به پستو می برند و کمتر کسی سرش درد می‌کند که دستمال ببندد!
کمتر کسی پیه‌ِ پیشداوری‌های آلوده را به خود می‌مالد و جرأت می‌کند حرف دلش را بزند، امّا ابراز نظر و عقیده در هر موردی، در رابطه با هر کسی، در هر زمان و مکانی و به هر شکلی حق دموکراتیک هر انسانی است و آقای صیاّد هم حق دارند هر نظری که می‌خواهند داشته باشند. اشاره من تنها به پشتوانه و منطق نهفته در پس نظر ایشان است.
« عرفات، پدر خوانده تروریسم است»!؟
دیدگاه همه کسانی که با این توجیه، سالیان سال تمام قطعنامه های سازمان ملل را در جهت امثال «آریل شارون» و «نتان یاهو»...، وتو کردند، البتّه و صد البتّه جز این نیست، اما تکرار آن توسط هنرمند دردآشنای ما که خود از جمله قربانیان استبداد دینی است ــ چرا؟
آیا خالق «صمد آقا» که خودشان فرموده بودند:
«جوهر قدیمی ترین و سیاسی ترین کار موجود دوپا ، نان به نرخ روز خوردن است» ــ با این ارزیابی شتابزده، با رادیو اسرائیل و پهلوی‌طلبان هم‌آوا شدند؟
عرفات اکنون در میان ما نیست اما واقعیّت‌ها به هزار زبان حرف می‌زنند.
با سلام به آقای پرویز صیّاد، و به امید طلوع خورشید صلح بر مردم فلسطین و اسرائیل که هر دو در آتش جنگ می‌سوزند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زیرنویس:
* ریشه های جهل و ستم را دیدن و خود را به آن راه زدن، «نگاه کردن اما، ندیدن» ! و کجی هائی مانند این، تنها ویژه ایرانیان نیست و کم و بیش در همه جوامع زیر ستم دیده می شود.
«آريل دورفمان» Ariel Dorfman نویسنده اهل شیلی، با الهام از اثر جاودانه شوبرت، « دختر و مرگ » Death and a girl ــ
نمايشنامه ای با همين نام در افشای شکنجه و خشونت نوشته که توسط آقای حشمت الله کامرانی به فارسی ترجمه شده است.
آقای پرویز صیّاد در توضیح نمایشنامه خودشان که بر اساس دختر و مرگ، بازی و کارگردانی کرده اند (سکس، شوبرت و شکنجه) ــ گفتند:
«ديکتاتوري عوارضش بشري است، قواعد و تاثيراتش در جوامع مختلف تقريبا شبيه هم است...»
کّل داستان همین است، همه چیز از دیکتاتوری، از همین سرچشمه گِل آلود، آب می خورَد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـ لینک مقاله آقای صّیاد را در مورد عرفات، نتوانستم پیدا کنم، در شماره ۹۳۹ «شهروند» نیز، منتشر شده است.
مقاله «عرفات خوب است اما، خوب مساوی با عرفات نيست» اينجا است