مرثیه نمی سرایم، غزل و قصیده نمی گویم، شاعری پیشه ام بوده است ، سجع و قافیه نامردمان نا رفیق نادرویش را از دلم بیرون ریخته ام، شمشیر دشمنی و ستیزه جوئی با مذهبیون حاکم را صد بار بر تر از پار آبدیده تر میخواهم. و رسا تر از هر زمانی در نفی هر تئوری ضد انقلابی، انقلاب را سرافراز تر از هر زمانی خجسته نوروز میدانم. نوروز فصل تغییر زمین و زمان است، فصل انقلاب. بهار و نوروز فصل پایان هرزه گی زمستان سیاه و دیکتاتوری و استبداد مذهبی است. نوروز است و فصل ، فصل انقلاب. فصل بهار ، فصل شاعران ، فصل روئیدن گل ، فصل من ، فصل جاری شدن رود، فصل شعر، فصل گرمای شعله های جان های تبدار و رگبار آتش بر پیکر سرمای زمستانی شیخ ، فصل انقلاب.
نوید اخگر
Nawid_Akhgar@hotmail.com
|
تنها برای دل زخم خورده نوروز میسرایم برای دل زخم خورده تکامل
نوروز گل افشان با، آن کهنه شراب آمد گل در قدح حسنش، بس قطره چکان آمد
گفتند که او نامد ، گفتم که بسر آمد شکن شکن زلفش ، چون موج به آب آمد
ساقی بُود و مه رویان ،آن کهنه غزل آمد خون در رگ درویشان،مستانه بجوش آمد
با نخوت ملایان ، صد ظلم به شهر آمد فریاد هزاران عشق ، تا اوج فلک آمد
گفتند که کار ظلم ،از چرخ برون آمد هان دولت پیروزی ، با عید دگر آمد
با همت مردم بود ، شد کام به کام آمد سیمرغ رها پر زد ، نوروز پدید آمد
آن رند سیاسی بین! بر چرخ فرود آمد از دایره مردم ، اخراج بکار آمد
چون در ره رفرندام ، صد حیله بکار آمد مشی شرف مردم ، رد شه و شیخ آمد
اسلام الهی شان ، با جبن و کفن آمد عین و دل مردم هم ، از سینه برون آمد
صد شعله پر شوری ، در سینه پدید آمد صد حمله جانانه ، بر پیکر شیخ آمد
صد بازوی مستانه ، پیچیده بهم آمد نقش تو و رفرندام ، این بار خراب آمد
رندی و سیه مستی ، با کهنه شراب آمد به به که چه پیمانه ، چون جام بلا آمد
با همت مردم بود ، شد کام به کام آمد سیمرغ رها پر زد ، نوروز پدید آمد
برخیزو بزن جامی ، چون عید دگر آمد آزادی ایران با ، محو شه و شیخ آمد
نوروز گل افشان با، آن کهنه شراب آمد گل در قدح حسنش، بس قطره چکان آمد
گفتند که او نامد ، گفتم که بسر آمد شکن شکن زلفش ، چون موج به آب آمد
نوید اخگر نوروز سال 1383 خورشیدی سوئد استکهلم
|