|
|
شعري از پروين اعتصامي ای رنجبر
|
|
تا به كي جان كندن اندر آفتاب اي رنجبر ريختن از بهر نان از چهره آب اي رنجبر
زين همه خواري كه بيني زآفتاب و خاك و باد چيست مزدت جز نكوهش يا عتاب اي رنجبر
از حقوق پايمال خويشتن كن پرسشي چند ميترسي ز هر خان و جناب اي رنجبر
جمله آنان را كه چون زالو مكندت خون بريز وندران خون دست و پايي كن خضاب اي رنجبر
ديو آز و خودپرستي را بگير و حبس كن تا شود چهر حقيقت بيحجاب اي رنجبر
حاكم شرعي كه بهر رشوه فتوي ميدهد كه دهد عرض فقيران را جواب اي رنجبر
آن كه خود را پاك ميداند ز هر آلودگي ميكند مردارخواري چون غراب اي رنجبر
گر كه اطفال تو بيشامند شبها باك نيست خواجه تيهو ميكند هر شب كباب اي رنجبر
گر چراغت را نبخشيده است گردون روشني غم مخور, ميتابد امشب ماهتاب اي رنجبر
در خور دانش اميرانند و فرزندانشان تو چه خواهي فهم كردن از كتاب اي رنجبر
مردم آنانند كز حكم و سياست آگهند كارگر كارش غم است و اضطراب اي رنجبر
هر كه پوشد جامه نيكو, بزرگ و لايق اوست رو تو صدها وصله داري بر لباب اي رنجبر
جامهات شوخ است و رويت تيرهرنگ از گرد و خاك از تو ميبايست كردن اجتناب اي رنجبر
هر چه بنويسد حكام اندرين محضر رواست كس نخواهد خواستن زيشان حساب اي رنجبر
|
|
