گفتگو برنامه رادیویی زیر آسمانی دیگر با جواد دادستان مدیر هنری انجمن هنر در تبعید

س.

       در سایت خبرگزاری بی بی سی خبری در رابطه با ششمین جشنواره تئاتر وهنرهای نمایشی ایران در تبعید _گوهر مراد ) آمده است که طبق نظر خبرنگار این خبرگزاری در سالهای اخیر میزان استقبال از این جشنواره ها کمتر شده است چون چهره های تئاتری مشهور ایرانی در ان شرکت نمی کنند ...  نظر شما در این مورد چیست ؟

ج .

      آقای خبرنگار بی بی سی هربار و در مورد هر جشنواره ی ما همین نظر را دارند... یک مثال بزنم ... دو سال بیش در جریان برگزاری فستیوال سینما در تبعید و به محض این که در یکی از سئانس ها فیلمی شروع شد ... ایشان با یک نفر دیگراز سالن نمایش بیرون رفتند ... چند روز بعد یکی از دوستان برای من گزارشی را که در سایت های دولتی و داخل کشوری و به نقل از خبرگزاری بی بی سی چاب شده بود فرستاد...  در این گزارش که بازتاب خبر بی بی سی بود آمده بود که در جریان نمایش فیلمی از ... عده کثیری از تماشاگران سالن نمایش رابه عنوان اعتراض  به نمایش این فیلم ترک کردند ... به نظر شما دو نفر  عده کثیر می شود ؟ ... و حال خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل ... که این آقا  قبل از شروع جشنواره اولین سئوالشان همین بود که این سالهای اخیر میزان استقبال از این جشنواره ها کمتر شده است و دیگر این که چرا چهره های تئاتری مشهور ایرانی در ان شرکت نمی کنند ... من بلافاصله به ایشان گفتم آقای عزیز جشنواره که هنوز شروع نشده است و خوشبختانه سالن نمایش در همان برنامه افتتاحیه  و بعد از برنامه گشایش براي يك نمايش  ( كه دو ساعت بعد شروع مي شد) کاملا پر شد ...یعنی میخواهم بگویم که ایشان با یک نوع پیش قضاوتی مخصوص به خود و هم فکرانشان به جشنواره های ما تشریف می آورند ... و من خوشبختانه تحملم در مقابل انتقاد از نوع مغرضانه آن زیاد است و اگر هربار از هر انتقادی نگران و ناراحت می شدم که تاکنون جشنواره ها تعطیل شده بودند ضمن این که من برای خوشایند بی بی سی یا شخص بخصوصی (حتي بزرگترين و مشهورترين هنرمند ايراني يا غير ايراني) جشنواره نمی گذارم ( چون اشخاص می آیند و میروند !!) ... و به عنوان یک هنرمند ایرانی نبعیدی خود من تا قبل از سال اول برگزاری جشنواره تئاتر با این بزرگان هنرمند هموطن هیچگونه آشنایی نداشتم  و بیشتر به یمن این جشنواره ها دوستی و آشنایی بین هنرمندان ایرانی در تبعید و ایرانی های مقیم پاریس و فرانسویها ایجاد شد و از این بابت به خود و هنرمندان همکارم می بالم  ...  اما در یک مورد با نظر خبرنگار بی بی سی کاملا موافقم و آنهم این است که استقبال طرفداران گروه های سیاسی مخالف رژیم و طرفدار آزادی بیان مقیم پاریس از برنامه های ما بسیار بسیار ناچیز است ( که این در ضمن نشانه بسیار خوبی از استقلال انجمن  هنر در تبعید است)، و مثلا با اینکه این جشنواره به زنان دنیا و به ویژه به زنان ایرانی تقدیم شده بود، (در جریان نمایشی که به وسیله یک خانم کارگردان یونانی و یک خانم خواننده ایتالیایی بر اساس اعدام عاطفه رجبی همان دختر شانزده ساله ای که به جرم فحشا اعدام شد به صحنه آمده بود)، فقط یک خانم ایرانی در سالن حضور داشت و بقیه تماشاگران که تعدادشان زیاد هم بود غیر ایرانی بودند !!!  این داستان در مورد زنان و مردان افغان هم صدق می کند و باور کردنی نیست که در تمام برنامه های مربوط به وضعیت زنان افغان در جشنواره های سینما و تئاتر تاکنون یک زن یا مرد افغان حضور نداشته است !!! ) ... هموطنان دوم خردادی را که اصولا نباید به حساب آورد چون تکلیفشان با ما کاملا روشن است انها سالن های نمایش و فیلم و کنسرت و تئاتر رژیمشان را بر می کنند و حق هم دارند که به هر شکلی مخالفتشان را با ما نشان بدهند چون به هر صورت سرنوشتشان به سرنوشت رژیم گره خورده است  .... البته من در این موارد حرف بسیاردارم ولی خیلی خلاصه و کوتاه بگویم که به اعتقاد من اصولا هر حرکتی که بتواند فرنگی ها را با فرهنگ  وهنر و هنرمند و نویسنده و شاعر تبعیدی و معترض ایرانی آشنا کند مثبت است  به ویزه در فرانسه که همه نوع تسهیلاتی کاملا در اختیارهنر و فرهنگ صادراتی و کارمندان و کارگزاران ریز و درشت محلی رژیم بوده و مردم این مملکت  قبل از برگزاری جشنواره های انجمن هنر در تبعید نمیدانستند هنرمند ایرانی از نوع تبعیدی اش وجود دارد واطلاعاتشان راجع به اوضاع فرهنگی و هنرمندان خارج از کشور به کانون ها و انجمن های وابسته به رژیم محدود می شد و من فکر می کنم که از این بابت برنامه های ما امسال حتی از سالهای قبل موفق تر بوده و همانطور که خود شما در انجا حضور داشتید و دیدید که در برنامه افتتاحیه امسال تعداد تماشاگران تقریبا دو برابر  جمعیت تماشاگران سال قبل بودند و اکثریت هم با فرانسوی ها بود ... با در نظر گرفتن این نکته که ساعت و روز شروع برنامه بسیار بسیار  نامتناسب  بود (بنجشنبه ساعت شش بعد از ظهر)،  و دیگر اینکه  هدف من از برگزاری این جشنواره معرفی و شناساندن هنرمندان بسیار با استعداد تبعیدی کمتر شناخته شده به فرانسوی ها است  و گرنه هنرمندان صاحب نام و مشهور که خوشبختانه به من و این جشنواره های من احتیاجی ندارند هرچند که در میان هنرمندان شرکت کننده در جشنواره امسال چندین هنرمند بسیار قدیمی و مشهور تئاتر ایرانی و فرانسوی به جشنواره رونق داده اند. و اما اخرین نکته این که ...  با این که چند رادیو، نشریه و سایت انترنت فارسی زبان خارج از کشور و مثلا مدعی آزادی که احتیاجی به نام بردن از آنها نیست ازجشنواره  های ما به هیچ وجه  حمایتی نمیکنند و در عوض هر چه بخواهید در حمایتشان از هنرمندان صادراتی و وابسته به رژیم – بسیار دست و دلبازند ... ولی  خوشبختانه جشنواره های ما در روزنامه ها و نشریات  بسیار معتبر فرانسه  چون فیگارو -  ژورنال دو دیمانش – هور شام و کساندر و عیره و رادیو های سرتاسری چون فرانس انتر –فرانس کولتور – فرانس موزیک و رادیوهای اف ام چون فیپ – رادیو لیبرتی – فرکانس پاری پلوریل  و... و غیره جای خودشان را باز کرده اند ...   در اینجاست که باید به سایت ها، نشریات و رادیوها و خلاصه به  رژیمی ها گفت : زمستان می رود اما روسیاهی به شما خانمها و آقایان و ذغال می ماند ....