رسوایی هر چه بیش تر حکومت اسلامی
در نزد افکار عمومی مردم جهان!
بهرام رحمانی
عامل اصلی کلیه مصائب و مشکلات و بدبختی های بشر، ناشی از عملکردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی سیستم سرمایه داری است. بر این اساس، هر بحث و تحلیلی که این عامل را نادیده بگیرد و در چهارچوب همین سیستم به دنبال تغییر اساسی باشد توم پراکنی بیش نیست. به همین دلیل، کلیه دولت ها از نوع خشن و جانی آن هم چون حکومت اسلامی، تا مدرن و به اصلاح دمکراتی آن هم چون دولت های غربی، همگی در جهت استثمار بشر حرکت می کنند و راه حل هایشان در واقع در جهت حواب گویی به بحران های خودشان و جلوگیری از خیزش جنبش کارگری و همه ستم دیدگان و پا برهنگان است.
فقر و گرسنگی یک پدیده غیرانسانی و غیرقابل تحملی است که انسان گرسته را به هر راهی سوق می دهد. متاسفانه فقر و گرسنگی در قرن بیست و یکم سالانه جان ده ها هزار از انسان رنج دیده و گرسنه را به کام مرگ می کشاند.
در آغاز قرن بیست و یکم، بیش تر از 850 میلیون انسان در جهان، همواره زجر و درد و رنج فقر مطلق را تحمل می کنند. بیش از 200 میلیون کودک در جهان برای زنده ماندن خود و نزدیکانشان، بدون آن که به فراگیری آموزش و تحصیل بپردازند؛ به انجام کار های سخت و زیان آور می پردازند. در حالی که دولت های جهان سالانه میلیاردها دلار صرف هزینه های نظامی برای جنگ و کشتار اختصاص می دهند در حالی که اگر بخش کوچکی از آن را به برچیده شدن پدیده فقر و کودکان کار صرف کنند هیچ انسانی گرسنه سر به بالین نمی نهد و به کار هیچ کودکی نیازی باقی نمی ماند.
در چنین شرایطی، کنفرانس دولت های عضو سازمان خوار و بار و کشاورزی در ایتالیا و پرداختن آن ها به گرانی مواد غذایی و گرسنگی جهان، اشک تمساح ریختن برای گرسنگان چیز دیگری نیست.
یکی از شرکت کنندگان کنفرانس سه روزه رم، احمدی نژاد رییس جمهوری حکومت اسلامی ایران بود که در این سفر هر چه بیش تر در نزد افکار عمومی جهان رسواتر شد.
احمدی نژاد، روز سه شنبه 14 خرداد 1387 - 3 ژوئن 2008، به منظور شرکت در اجلاس سالانه سازمان خوار و بار و کشاورزی سازمان ملل «فائو» وارد رم شد.
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه، اسفندیار رحیم مشایی معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، محمدرضا اسکندری وزیر جهاد کشاورزی و سیدمجتبی ثمره هاشمی، مشاور ارشد رئیس جمهور از جمله همراهان احمدی نژاد در این سفر بودند.
حضور احمدی نژاد در رم، به عنوان رئیس جمهور یک حکومت دیکتاتوری و سرکوبگر موجب اعتراض شدید مردم ایتالیا قرار گرفت. حتی روزنامه ایتالیایی «ایل رفورمیستا»، از مردم ایتالیا خواست علیه سفر احمدی نژاد به این كشور دست به تظاهرات بزنند. ایل رفورمیستا، خطاب به مردم ایتالیا نوشت، در روز سوم ژوئن 2008، امسال راس ساعت 20 در میدان «کمپی دولیو» در تظاهرات اعتراضی علیه احمدی نژاد، شرکت كنید. این روزنامه، از همه كسانی كه با این خواست موافق هستند از جمله فرانکو فراتینی (وزیر امور خارجه ایتالیا) دعوت به عمل آورد تا با شركت در این تظاهرات، صدای خود را به گوش احمدی نژاد برسانند.
ایل رفورمیستا، نوشت احمدی نژاد همان كسی است كه كشتار یهودیان به دست نازی ها را انكار می كند. احمدی نژاد، رئیس جمهور حکومتی است که از اصلی ترین ناقضان حقوق بشر در جهان به شمار می رود.
در کنفرانس سه روزه رم، کنفرانس سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد با حضور 44 تن از سران دولت های عضو این سازمان ترتیب یافت تا در آن، بر سر یافتن راه هایی برای حل مشکل افرایش جهانی بهای مواد غذائی بحث و تبادل نظر شود.
کنفرانس سه روزه سازمان خواربار و کشاورزی جهانی، که يکی از نهادهای تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است، به امنيت غذايی و کمبود ناشی از اوج گيری بی سابقه بهای مواد غدایی و کشاورزی و پيامدهای آن پرداخت.
خشک سالی شمار زيادی از مناطق جهان، از جمله کشورهای حاصلخيز را نیز فرا گرفته است. از سوی ديگر، اوج گيری سرسام قیمت مواد غذايی مردم جهان، به ویژه فقرا را نگران و در معرض گرسنگی قرار داده است.
در گزارشی با عنوان «چشم اندازهای کشاورزی جهان در فاصله سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷ ميلادی»، که چند روز پيش به طور مشترک از سوی سازمان خواربار و کشاورزی جهانی و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی انتشار يافت، آمده است که تنش در بازار بين المللی مواد غذايی مقطعی و موقتی نيست. به پيش بينی سازمان خواربار و کشاورزی جهانی، طی ده سال آينده، بهای گوشت گاو ۲۰ درصد، بهای شکر ۳۰ درصد، بهای گندم ۴۰ تا ۶۰ درصد، بهای کره ۶۰ در صد و بهای روغن نباتی بيش از ۸۰ درصد افزايش خواهد یافت.
سازمان خواربار و کشاورزی جهانی، درباره ایران نیز پيش بينی کرده است که «توليد گندم، ذرت و جو در ايران در سال ۲۰۰۸ ميلادی دو ميليون و هشتصد هزار تن کاهش می يابد، اما توليد برنج در سطح سال گذشته، معادل يک ميليون و هشتصد هزار تن باقی خواهد ماند.» به پیش بینی همین سازمان، واردات غلات از سوی ايران از چهار ميليون تن در سال ۲۰۰۷، به شش ميليون تن در سال جاری ميلادی افزايش خواهد يافت.
اجلاس سه روزه سران برای بررسی بحران تورم بهای مواد غذایی در جهان، روز سه شنبه 3 ژوئن 2008 - 14 خرداد 1387، با سخنان رئیس جمهور ایتالیا و بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، در مقر سازمان خواربار جهانی در رم، پایتخت ایتالیا، گشایش یافت.
بان کی مون، در سخنان افتتاحیه خود گفت که هیچ وضعیتی مانند گرسنگی ذلت بار نیست و از رهبران جهان خواست برای مقابله با کمبود و گرانی مواد غذایی به اقدامات فوری دست بزنند.
دبیرکل سازمان ملل، خواستار افزایش تولیدات کشاورزی به میزان پنجاه درصد تا سال 2050، لغو عوارض و موانع صادرات اقلام کشاورزی و خاتمه پرداخت یارانه به کشاورزان در کشورهای توسعه یافته شد.
بان کی مون هشدار داد که گرانی و کمبود مواد غذایی به سادگی می تواند بحران های شدید اقتصادی و اجتماعی و حتی بی ثباتی سیاسی را به خصوص در کشورهای کم درآمد جهان به دنبال داشته باشد.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، از ثروتمندترین کشورهای جهان خواسته که برای مقابله با بحران جهانی مواد غذایی هرچه زدودتر دست به کار شوند.
دبیر کل سازمان ملل متحد که در اجلاس سازمان خواربار و کشاورزی جهانی در رم صحبت می کرد، از آمریکا و اروپا خواست که تعرفه های مواد غذایی و یارانه ها را که از به گفته او از مدت ها پیش بلای عظیمی برای کشورهای در حال توسعه بوده است کاهش دهند.
بان کی مون، خواستار یک میلیارد و 700 میلیون دلار بودجه اضطراری جهت تهیه بذر، کود شیمیایی و ماشین آلات برای کشاورزانی شد که بیش ترین صدمه را دیده اند.
در سال گذشته شمار کسانی که به کمک های غذایی نیازمندند، نزدیک به 100 میلیون نفر افزایش یافت. سیر صعودی بهای مواد غذایی موجب شورش هایی در حدود 40 کشور جهان شده است. در ماه های اخیر، تعدادی از کشورهای جهان شاهد تظاهرات گاه خشونت آمیز در اعتراض به کمبود و گرانی مواد غذایی بوده اند.
احمدی نژاد، روز سوم ژوئن، در اجلاس سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل (فائو) در رم گفت: اصلاح این سیستم مستلزم تغيير در انديشه و مديريت و نظام حاکم بر جهان است. احمدی نژاد، ادعا کرد در چنين شرايطی، ترويج انديشه دينی و ارزش های اخلاقی با حاکميت مديران صالح و عدالت گستر بيش از پيش ضرورت می يابد.
بنا به گزارش خبرگزاری رسمی حکومت اسلامی ايران «ايرنا»، احمدی نژاد پيش از ترک تهران گفته بود که «برنامه های واضح و روشنی» برای حل بحران غذا در جهان دارد.
بنا به اين گزارش، احمدی نژاد در تهران ادعا کرده بود: «ايران به عنوان کشوری تاثيرگذار از نظر اقتصادی و کشاورزی، راهکارها، پيشنهادها و برنامه های روشنی برای توليد و توزيع عادلانه و مناسب مواد غذايی در جهان دارد و می تواند در مديريت شرايط امروز در جهان، نقش تعيين کننده ای ايفاد کند.»
محمود احمدی نژاد در سخنرانی اش در نشست فائو در رم، بی آن که نامی از آمریکا ببرد، این کشور و متحدانش را مسئول افزایش جهانی بهای موادغذائی در جهان دانست و پس از نشست در جمع خبرنگاران حاضر شد و اظهاراتی علیه دولت آمریکا و اسرائیل ایراد کرد.
احمدی نژاد در این نشست خبری، علاوه بر این که از نابودی اسرائیل سخن گفت، سیاست های جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا را در خاورمیانه نیز مورد حمله قرار داد و گفت که جورج بوش بسیار علاقمند به حمله به ایران است و چند بار کوشیده است بهانه ای برای چنین حمله ای پیدا کند اما هر بار شکست خورده است.
احمدی نژاد هم چنین در گفتگو با خبرنگاران به دفاع از برنامه اتمی حکومت اسلامی پرداخت و تاکید کرد که فعالیت اتمی ایران، قانونی و شفاف است و این کشور چیزی جز حق خود را نمی خواهد.
قرار است دولت ایتالیا امشب مهمانی شامی به افتخار سران دولت های شرکت کننده در نشست فائو در ویلای تاریخی ماداما در رم برگزار کند اما منابع خبری ایتالیایی گزارش داده اند که محمود احمدی نژاد و رابرت موگابه به این مهمانی دعوت نشده اند.
اگر کسی احمدی نژاد را نشناسد شاید از سخنان وی دچار توهم شود. وی رییس جمهوری یک کشور 70 میلیونی است که اکثریت مردم آن، در اثر سیاست های غیرانسانی حکومت و در زیر فقر فزاینده و بیکاری و غیره زندگی سختی می گذرانند. دستمزد ناچیز کارگران به موقع پرداخت نمی گردد. در حالی که این کشور یکی از عمده ترین صادرکنندگان نفت خام در جهان است که قیمت آن در حال حاضر به 135 دلار در بشگه رسیده است.
رسوایی هر چه بیش تر احمدی نژاد هنگامی بود که وی به ضیافت شام سازمان ملل دعوت نشد. این اقدام برخلاف عرف دیپلماتیک است و به ندرت اتفاق می افتد. به گزارش خبرگزاری ها، محمود احمدی نژاد در حالی روز سه شنبه وارد رم، پايتخت ايتاليا شد که به نوشته رسانه های اين کشور، نام احمدی نژاد، در فهرست ميهمانی تشريفاتی که سيلويو برلوسکونی، نخست وزير ايتاليا و بن کی مون، دبير کل سازمان ملل ميزبانان آن خواهند بود، وجود ندارد.
حضور محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری ایران و روبرت موگابه، رییس جمهوری حکومت زیمبابوه در رم، به منظور شرکت در اجلاس جهانی درباره غذا، اعتراض های گسترده ای را در ایتالیا و دیگر کشورها در پی داشته است.
هم چنین با وجود تلاش های سفارت حکومت اسلامی در ایتالیا، هیچ کس مقام دولتی حاضر نشد احمدی نژاد را ملاقات کند. حتی در واتيکان نيز کسی حاضر به ملاقات با محمود احمدی نژاد نشد. يک منبع واتيکان به رسانه ها گفت: «دليلی برای ملاقات با محمود احمدی نژاد وجود ندارد.»
محمود احمدی نژاد، در نخستین حضور رسمی خود در ایتالیا به عنوان رئیس جمهوری ایران، و با وجود حساسیت های فراوانی که در اتحادیه اروپا، نسبت به مواضع وی از جمله موضع ضداسرائیلی او برانگیخته شده است، بار دیگر اعلام کرد که روند نابودی اسرائیل آغاز شده و اسرائیل چه با دخالت ایران و چه بدون دخالت ایران، قطعا از صفحه روزگار محو خواهد شد. وی پس از ورود به ایتالیا، گفته بود آرزوی آیت الله خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی مبنی بر محو اسرائیل از صفحه روزگار به زودی محقق خواهد شد.
پس از پخش این سخنان احمدی نژاد، ایگناچو لا روسا، وزیر دفاع ایتالیا اظهارات احمدی نژاد را خلاف تاریخ و عقل سلیم توصیف کرد.
جان فرانکو فینی، رئیس مجلس ایتالیا نیز در اعتراض به اظهارات محمود احمدی نژاد، ملاقات خود با ابوالفضل زهره وند، سفیر ایران در رم را که قرار بود دوشنبه هفته آینده (نهم ژوئن) برگزار شود لغو کرد.
دعوت از محمود احمدی نژاد برای شرکت در این نشست، نه از جانب دولت ایتالیا، بلکه از جانب دبیرکل «فائو» صورت گرفته و از ورود رئیس جمهور ایران به ایتالیا استقبال رسمی صورت نگرفت.
هم زمان با حضور محمود احمدی نژاد در رم، تظاهراتی در این شهر علیه او بر پا شد. در میدان اسپانیا، شماری از ایرانیان مخالف حکومت اسلامی علیه حکومت اسلامی و محمود احمدی نژاد دست به تظاهرات زدند.
سئوال این است که آیا واقعا دولت های سرمایه داری جهان، به فکر حل معضل فقرا افتاده اند؟! دولت های موجود جهان، سالانه میلیاردها دلار صرف آموزش ارتش، پلیس، تولید و یا خرید سلاح های کشتار جمعی، ابزارهای شکنجه، دستگاه های جاسوسی و استراق سمع، سرکوب مخالفین و جنبش های اجتماعی و غیره می کنند، در حالی که اگر بخشی از این بودجه به عرصه خدمات اجتماعی و رفاهی، آموزش و پرورش، توزیع عادلانه ثروت در جامعه اختصاص دهند بخش عطیمی از مشکلات جامعه بشری حل می شود. البته چنین انتظاری از سرمایه داری و دولت های حامی سرمایه، عبث و انتظار فرسایشی است مگر این که از پایین با مبارزه کارگران و مردم تحت ستم این مطالبات به دولت ها تحمیل شوند.
برای مثال، بر اساس تحقیقات کنگره آمریکا و برخی کارشناسان نظامی - سیاسی، جنگ عراق، نارضایتی ها و هزینه های گزافی را برای مردم عراق و آمریکا در برداشته است به طوری که هزینه جنگ در عراق تنها در سال 2007 برابر با هزینه 12 سال جنگ ویتنام بوده است.
یک مرکز تحقیقاتی به نام «center for american progress» اعلام کرده است که مجموع هزینه های جنگ عراق و افغانستان از مجموع هزینه های جنگ ویتنام که به حدود 670 میلیارد دلار بالغ می شود، بیش تر است. هم چنین این هزینه 7 برابر هزینه جنگ خلیج فارس (94 میلیارد دلار) و بیش از دو برابر جنگ کره (295 میلیارد دلار) اعلام شده است.
این در حالی است که در اوایل سال 2003 دونالد رامسفلد وزیر دفاع وقت آمریکا، در رویارویی با اعلام پیش بینی ها درباره هزینه جنگ عراق که مبلغی حدود 50 تا 60 میلیارد دلار تخمین زده بودند، ابراز شگفتی کرد در حالی که 5 سال پس از آن، این هزینه ها برای آمریکا 10 برابر آن پیش بینی شده است.
بر اساس گزارش CBO (اداره بودجه کنگره آمریکا) هزینه نگهداری و درمان مجروحان تا سال 2012 از 9 میلیارد به 13 میلیارد دلار و هزینه نگهداری معلولان جنگی نیز از 422 میلیارد دلار به 717 میلیارد دلار افزایش خواهد یافت. هم چنین هزینه حضور نظامیان آمریکایی در عراق اینک ماهیانه بیش از 12 میلیارد دلار رسیده که این رقم در سال 2003 در حدود 4 میلیارد دلار بوده است.
هم چنین در پایان سال 2007، برآورد هزینه عملیاتی جنگ عراق برای سال 2008 و آنچه آن را «هزینه جاری جنگ» می نامند بیش از 5/12 میلیارد دلار در ماه و در مجموع با جنگ افغانستان 16 میلیارد دلار برآورد شده است.
البته باید توجه داشت که علاوه بر موارد فوق، بودجه جدیدی برای خرید تجهیزات جدید نظامی توسط کنگره آمریکا به تصویب رسیده که به شرح زیر است: 922 میلیون دلار برای خرید یا ارتقای کیفیت 41 هلی کوپتر بلک هاوک، آپاچی، شنوک، 813 میلیون دلار برای خودروهای جنگنده براولی و 427 میلیون دلار برای خودروهای تاکتیکی سنگین.
از طرف دیگر «جوزف استیگلتبز»، برنده جایزه نوبل در اقتصاد از دانشگاه کلمبیا و وبیلمز استاد دانشگاه هاروارد، در مقالات جداگانه ای که درباره جنگ عراق به رشته تحریر درآوردند، معتقدند هزینه ادامه اشغال عراق و افغانستان تا سال 2017 به رقمی بیش از 7/1 تا 7/2 هزار میلیارد دلار خواهد رسید. هم چنین لیندا بیلمیس، محقق دانشکده سیاسی هاروارد نیز معتقد است: دولت آمریکا برای تامین هزینه جنگ تاکنون 800 میلیارد دلار به بدهی های داخلی خود افزوده است که بخشی از آن منابع از منابع خارجی وام گرفته شده است.
وی هم چنین در کتابی با عنوان «جنگ 3 تریلیون دلاری»، فهرست هزینه های جنگ عراق از جمله هزینه های آتی مجروحان و سربازان قدیمی این جنگ و نیز جایگزینی و نوسازی تجهیزات نظامی را محاسبه و میزان هزینه های ماهیانه جنگ را حدود 25 میلیارد دلار برآورد کرده است.
به گفته ویلیام موری، سخنگوی صندوق بین المللی پول سازمان ملل متحد، هیچ کس نمی تواند صدمات حاصله از این جنگ بر مردم عراق را محاسبه نماید، زیرا از این جنگ ویرانی بخش عمده ای منابع مالی و انسانی، بیکاری فاحش، افزایش مهاجرت و کشته شدن هزاران غیر نظامی در عراق و کاهش سرمایه گذاری در زیر ساخت های عراق حاصل شده است.
با استناد به گزارش سازمان ملل متحد، در حال حاضر شمار آوارگان عراقی به 5/4 میلیون نفر رسیده و تهاجم نظامی آمریکا به عراق سبب مفقود شدن ده ها هزار نفر شده است در حالی که پیش از آغاز جنگ عراق تنها یک میلیون عراقی به علت خشونت های فرقه ای و سیاست های صدام آواره شده بودند.
افشای این ارقام درباره هزینه های سرسام آور اشغال عراق و افغانستان بازتاب های فوق العاده منفی در جامعه آمریکا داشته و از هر 10 آمریکایی 7 نفر معتقدند هزینه های دولت آمریکا در جنگ عراق برای مالیات دهندگان این کشور که این هزینه را پرداخت می کنند، زیان بار است و آسیب می زند.
اما اشغال عراق برای دولت آمریکا، یک امر حیاتی و درازمدت در کل خاورمیانه است. عراق، هم چنین یکی از کشورهای مهم صادرکننده نفت عضو اوپک است که با بالا رفتن قیمت نفت خام از جمله برای دولت آمریکا نیز سودها سرشاری می آورد.
شایان ذکر است که جرج بوش، رئیس جمهوری آمریکا، پنج سال پیش در توجیه جنگ علیه عراق ادعا کرده بود که هدف از حمله به عراق، از بین بردن سلاح های کشتار جمعی این کشور و آزاد کردن مردم از چنگال حکومت صدام بوده است. اما تاکنون هیچ سلاح کشتار جمعی در این کشور کشف نشده است.
سنای آمریکا، بودجه نظامی 700 میلیارد دلاری سال 2008 این کشور را به تصویب رسانده است. کارشناسان بودجه 700 میلیارد دلاری سال 2008 برای امور نظامی آمریکا را بزرگ ترین بودجه نظامی جهان از جنگ سرد اعلام کرده اند. در حالی که میلیون ها شهروند آمریکا بدون هیچ سرپناهی و محروم از هم امکانات رفاهی و خدماتی در خیابان ها می خوابند و از میان اشغال ها و یا کمک های مردمی شکم خود را سیر می کنند.
ایران نیز یکی از کشورهای صادرکننده نفت و عضو اوپک است. فقط در سه سال اخیر درآمد ایران از منبع فروش نفت خام رقمی در حدود دویست میلیارد دلار بوده است اما روزبرور مردم این کشور فقیرتر می گردند. حکومت اسلامی ایران، هر سال میلیاردها دلار برای دست یابی به سلاح های کشتار جمعی و دیگر سلاح های مخرب هزینه می کند. این حکومت بیش ترین بودجه خود را به ارگان های سرکوب، تبلیغات خرافات اسلامی و سرکوب مخالفین و جنبش های اجتماعی حق طلب صرف می کند. این حکومت، میلیاردها دلار به گروه ها و فرقه های اسلامی سیاسی و تروریستی در جهان به خصوص در خاورمیانه و آفریقا کمک می کند. امروز سران حکومت اسلامی به حدی ثرومند شده اند که در جهان در ردیف نخست ثروت مندان جهان قرار دارند در حالی که حتی یک روز هم برای کسب این ثروت های باد آورده کار و زحمت چندانی نکشیده اند. این حکومت در زمینه ترور، کشتار و سرکوب آوازه جهانی دارد.
در گزارش سالانه 2007 سازمان عفو بين الملل، درباره وضعيت حقوق بشر در کشورهای مختلف جهان، درباره ایران آمده است: «مقامات حکومت اسلامی در سالی که گذشت، به سرکوب مخالفان ادامه داده اند، روزنامه نگاران، نويسندگان، دانشمندان و فعالان حقوق زنان و اجتماعی در معرض دستگيری های خودسرانه ممنوعيت سفر، تعطيل سازمان های غير دولتی آنان و آزار بوده اند. تبعيض عليه زنان در قانون و عمل تثبيت شده است، شکنجه و ساير بدرفتاری ها در زندان ها و بازداشت گاه ها گسترده بود.»
سازمان عفو بين الملل، در گزارش سالانه خود می نويسد: «دست کم ۳۳۵ نفر در سال گذشته در ايران اعدام شدند که هفت تن از آنان بزهکاران خردسال بودند، احکام اعدام به وسيله سنگسار، قطع عضو و شلاق هم چنان صادر شد و به مرحله اجرا درآمد.»
در گزارش سازمان عفو بين الملل، درباره نبود آزادی بيان در ايران آمده است: «قوانين حاوی تعبيرات مبهم و سختگيرانه و سرکوب گسترده، مخالفت مسالمت آميز را به دنبال داشته است. تظاهرات غالبا به دستگيری های گروهی و محاکمات ناعادلانه منجر شده است. مقامات، محدوديت های زيادی برای دسترسی به اينترنت ايجاد کرده اند. روزنامه نگاران، دانشگاهيان و وبلاگ نويسان از جمله افرادی با تابعيت دوگانه، دستگير و به زندان يا شلاق محکوم شدند و چندين نشريه تعطيل شد.»
به گزراش سازمان عفو بين الملل، «در سال گذشته، گروه های مستقل حقوق بشر و سازمان های غيردولتی برای ثبت رسمی با تاخيرهای طولانی مواجه بودند. دانشجويانی که برای احترام بيش تر به حقوق بشر، مبارزه می کردند با اقدامات تلافی جويانه از جمله دستگيری های خودسرانه و شکنجه روبرو شدند.»
«قوانين حاوی تعبيرات مبهم و سختگيرانه و سرکوب گسترده، مخالفت مسالمت آميز را به دنبال داشته است. تظاهرات غالبا به دستگيری های گروهی و محاکمات ناعادلانه منجر شده است. مقامات، محدوديت های زيادی برای دسترسی به اينترنت ايجاد کرده اند. روزنامه نگاران، دانشگاهيان و وبلاگ نويسان از جمله افرادی با تابعيت دوگانه، دستگير و به زندان يا شلاق محکوم شدند و چندين نشريه تعطيل شد.»
سازمان عفو بين الملل، به فعالان حقوق زنان اشاره می کند و در گزارش سالانه خود درباره وضعيت حقوق بشر می نويسد: «فعالان حقوق زنان در ايران هم چنان در قانون و عمل با تبعيضات گسترده ای همراه بودند. هزاران نفر به خاطر عدم رعايت مقررات اجباری حجاب دستگير شدند. فعالان کمپين يک ميليون امضاء برای اعتراض به قوانين تبعيض آميز حکومت اسلامی عليه زنان با آزار و دستگيری رو برو بودند.
سازمان عفو بين الملل، سپس به مجازات های «بی رحمانه، غير انسانی و خفت آور» در ايران اشاره می کند و می نويسد: «احکام شلاق و قطع عضو در ايران هم چنان صادر می شود. صغرا مولايی، متهم به قتل همسرش که به سنگسار محکوم شده بود، پس از لغو اين حکم، به خاطر روابط نامشروع ۸۰ ضربه شلاق خورد.»
سازمان عفو بين الملل هم چنين می افزايد: «انگشتان يا دست های ۸ تن به جرم دزدی در سال گذشته در ايران قطع شده است.»
رئیس جمهور ایران، در حالی که در نشست سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) برای بررسی مساله بحران افزایش قیمت و کمبود مواد غذائی ادعاهایی را طرح کرد که تورم و گرانی در ایران برای اکثریت مردم این کشور کمرشکن شده است. هم اکنون کمبود گندم و آرد فراتر از گرانی نان در ایران سبب شده تا صنایع غذائی وابسته از جمله نشاسته سازی، ماکارونی سازی، تولید بیسکویت و ژله بناچار افزایش قیمت های بیست تا سی درصدی را به مردم تحمیل کنند.
روند افزایش قیمت برخی میوه ها، مرکبات و صیفی جات که از روزهای پایانی سال 1386 شروع شده بود در سال ۱۳۸۷، هم چنان ادامه یافت، به طوری که قیمت هر کیلوگرم گوجه فرنگی که تا پیش از پایان سال حداکثر هزار و دویست تومان بود در فروردین گذشته با ثبت رکوردهای تازه به بیش از دو هزار و پانصد تومان افزایش یافت. در این میان، گوجه فرنگی رکورد افزایش قیمت ۱۲۲ درصدی را ثبت کرد؛ لیموترش، هندوانه و گوشت مرغ نیز به ترتیب رشد قیمت ۸۳، ۴۵ و شانزده درصدی تجربه کردند.
بانک مرکزی حکومت اسلامی، قیمت هر کیلو برنج داخلی درجه یک را در هفته مورد اشاره را چهار هزار تومان عنوان کرد که نسبت به هفته قبل از آن بیست و هفت و یک دهم درصد رشد نشان می داد. هم زمان با بروز قیمت های سرسام آور در بازار برنج ایران، کمبود و گرانی گندم و به تبع آن، آرد رخ نمود، به گونه ای که با کاهش توزیع آرد یارانه ای به قیمت هر کیلوگرم ۷۵ ریال میان نانوایی ها، واحدهای پخت نان برای گریز از تعطیلی موقت به استفاده از آرد با قیمت هر کیلوگرم 45 تومان روی آوردند. بر همین اساس، بهای هر قطعه نان به طور غیررسمی پنجاه تا صد درصد رشد کرد، افزایشی که حسب ادعای اتحادیه نانوایان تهران، کفاف پوشش افزایش هزینه تأمین آرد مورد نیاز مردم را نمی کند.
بدین ترتیب، قیمت هر کیلوگرم آرد در بازار آزاد به فاصله سه هفته تا ۴۶۰ تومان رشد کرد، این قیمت نسبت به بهای سهمیه های دولتی بیش از صد درصد رشد نشان می داد، بر همین اساس صنایع تولید بیسکویت، ماکارونی، ژله، نشاسته سازی ها و همانند آن ها به دلیل تهیه آرد و گندم مورد نیاز از بازار سیاه ناگزیر اقدام به افزایش بیست تا سی درصدی محصولات خود کردند، اقدامی که تنها باعث کاهش زیان این واحدهای تولیدی شده است و فعالان این صنایع پیش بینی می کنند، طی ماه های آتی رشد قیمت ها باز هم تکرار شود.
این در شرایطی بود که سران حکومت اسلامی از سه سال پیش مدعی خودکفایی در تولید گندم بودند؟! گفته می شود به دلیل بروز خشک سالی گسترده در سال زراعی جاری، تولید گندم ایران تا حد محسوسی کاهش خواهد یافت.
بنا به گزارش روزنامه ایتالیایی «لااستامبا» گزارش داد که روبرتو فیوره، رهبر نئوفاشیست های ایتالیا در ضیافت شام سفارت حکومت اسلامی، شرکت کرده است و نوشت: «اين فرد تنها مرد سياسی ايتاليايی بود که حاضر شد با محمود احمدی نژاد ملاقات کند.»
در حالی که کنفرانس فائو در رم، به مدت سه روز ادامه خواهد یافت اما در روز دوم، احمدی نژاد با خفت و خواری و دست از پا دازتر ایتالیا را ترک کرد و به تهران بازگشت.
بدین ترتیب، در حالی که دولت های جهان، بودجه های کلانی را به ازگان های سرکوب، جنگ و کشتار و غیره اختصاص می دهند اهمیت چندانی به امر زیست و زندگی مردم نمی دهند.
بهای برخی مایحتاج ضروری مردم هم چون گندم، برنج، و ذرت در سطح جهانی در سال گذشته تقریبا دو برابر شده است. اوضاع آن قدر وخیم شده است که آژانس های کمک رسانی در حال تجدید نظر روی برنامه های خود هستند.
بر اساس گزارش بی بی سی، قیمت برخی از مواد غذایی اصلی در بازارهای بین المللی افزایش یافته است. قیمت گندم در کم تر از یک سال دو برابر شده، و قیمت دانه های دیگر مثل انواع ذرت، و سویا، از قیمت متوسط آن ها در دهه 90 میلادی بیش تر شده است. قیمت برنج و قهوه در بعضی کشورها به بالاترین قیمت خود طی ده سال گذشته نزدیک شده است و قیمت شیر و گوشت هم به بیش از دو برابر رسیده است.
بنا به همین گزارش، بازندگان اصلی شهرنشینان فقیر کشورهای در حال رشد هستند، که با قیمت های بالای مواد غذایی وارداتی روبرو هستند و درآمد پایینی هم دارند. ناآرامی های مربوط به قیمت مواد غذایی در هائیتی و اندونزی باعث افزایش بی ثباتی های بین المللی شده است.
بانک جهانی می گوید که قیمت بالای مواد غذایی می تواند باعث این شود که کشورهای در حال توسعه نتوانند به اهداف جهانی مبارزه با فقر برسند. برندگان اصلی هم کشاورزان کشورهای ثروتمند و بازارهای رو به رشد مثل آمریکا، برزیل، آرژانتین، و استرالیا هستند که محصولات شان به بالاترین قیمت فروخته می شود. بعضی از کشاورزان فقیر هم در این میان از قیمت های بالا سود می برند.
برنامه جهانی غذا، وابسته به سازمان ملل متحد هم نیاز به 500 میلیون دلار دیگر دارد تا بتواند شکاف موجود در کمک های خوراکی خود به کشورهای فقیر را پر کند. آژانس های بین المللی کمک رسانی، در دراز مدت تقاضای پول بیش تر برای حمایت از تولید مواد غذایی در کشورهای در حال رشد کرده اند.
به گزارش اکشن اید که یک گروه مبارزه با فقر در آفریقای جنوبی است، بحران کنونی گرانی مواد غذایی یک نقض آشکار حقوق بشر می داند زیرا بسیاری از کشورهای فقیر، به خصوص آن هایی که وارد کننده مواد غذایی هستند به سختی می توانند شهروندان خود را سیر کنند.
به گفته ماگدلنا کروپیونیسکا، از کارشناسان سازمان اکشن اید، مردم در کشورهای فقیر تاوان چندین دهه سیاست گذاری اشتباه مسئولان دولتی در بی توجهی به سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و بی توجهی به کشاورزان را می پردازند.
کاهش برداشت محصولات کشاورزی، کاهش ذخیره این مواد و افزایش تقاضا در سطح جهان، به خصوص در هند و چین، افزایش بهای مواد غذایی و تظاهرات و ناآرامی در خیلی از کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین را به همراه داشته است.
کمیته بین المللی صلیب سرخ، هشدار داده است روند افزایش صعودی بهای مواد غذایی و گرسنگی ناشی از آن باعث افزایش بحران در مناطق جنگی و افزایش ناآرامی ها خواهد شد.
رابرت زولیک، رئیس بانک جهانی می گوید بحران فعلی سی میلیون نفر را در آفریقا در معرض گرسنگی قرار داده است.
طبق آمارهای رسمی، از هر هفت نفر جمعیت جهان، یک نفر گرسنه می خوابد. در مجموع ۸۵۰ میلیون نفر، غذای کافی برای خوردن ندارند. قیمت مواد غذایی در طول سه سال گذشته همواره افزایش یافته است.
آمارها نشان می دهند که قیمت مواد غذایی در دو ماه گذشته رشد تصاعدی داشته است: برنج ۷۵ درصد و گندم و ذرت تا ۱۲۰ درصد گران تر شده اند.
گرانی مواد غذایی ناشی از عوامل گوناگونی است. رشد ۷۵ میلیونی جمعیت جهان در هر سال، تولید محصولات کشاورزی نامتناسب با رشد جمعیت، بلایای طبیعی هم چون طوفان و سیل از جمله عواملی هستند که در گرانی مواد غذایی موثرند. اما این عوامل همه واقعیت ها نیستند. واقعیت مهم دیگر این است که در جهان موجود به ویژه مواد غذایی به وفور وجود دارد اگر ثروت جامعه عادلانه توزیع شود هیچ انسانی گرسنه سر به بالین نمی گذارد. استثمار و احتکار و گرانی کاذب کسب و کار سرمایه داران و دولت هاتی حامی سرمایه برای کسب سود بیش تر است. انباشت سرمایه برایشان مهم تر از گرسنگی و مرگ و میز انسان هاست. آن ها حاضرند مواد غذایی را نابود کنند اما قیمت ها را در بازار پایین نیاورند. این خصلت واقعی سرمایه داری است. بر این اساس، عامل اصلی گرانی مواد غذایی را باید در سیاست های اقتصادی سرمایه داری جهانی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، در سخنرانی خود در دومین روز از نشست سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد در «رم»، گفت: «برای جلوگیری از فاجعه ای که افزایش قیمت مواد غذایی به دنبال خواهد داشت، سالانه به 15 تا 20 میلیارد دلار نیاز است.»
در واقع کنفرانس سران دولت ها در رم، مشکل مواد غذایی را حل نخواهد کرد اگر بخواهد می تواند اما با خصلت و ماهیت طبقاتی آن ها در تضاد است. آن ها، در تلاشند طوری حرکت کنند که کارگران و گرسنگان در خیابان ها راه نیافتند بنابراین، در بهترین حالت تزریق موقتی کمک به برخی کشورهایی است که مردم آن کشورها در حال مرگ هستند.
مسلم است که امروزه در جهان آن قدر نعمت و ثروت وجود دارد که اگر عادلانه توزیع شود نه تنها کسی از گرسنگی و بیماری جان خود را از دست نمی دهد، بلکه هیچ نیازی به کار کودکان و کارهای زیان بار و ساعات کار طولانی باقی نمی ماند. امروز اگر در همه جهان هقته ای 30 ساعت کار و دو روز تعطیلی رسمی آخر هفته برقرار شود بخش عظیمی از معضل بیکاری و پدیده زشت فقر ریشه کن می گردد. اما سرمایه داری، به نابرابری، فقر، بیکاری، کار کودکان، ساعت کار طولانی با فشار کار بیش تر بر کارگران به دلیل کسب سود بیش تر نیاز دارد بنابراین، نباید انتظار داشت که سرمایه داران و دولت های حامی آن ها، مشکل انسان را به طور ریشه حل کنند. زیرا خصلت و ماهیت سرمایه داری به دور از هرگونه انسان دوستی، برابری و آزادی است.
در چنین شرایطی، راه حل رهایی نهایی بشر از ستم و استثمار سرمایه داری و همه مصائبی که زاییده سیستم سرمایه داری جهانی است در گرو مبارزه متشکل و متحد طبقه کارگر جهانی با جهت گیری انترناسیونالیسم پرولتری و افق و چشم انداز سوسیالیستی است. این واقعیتی است که در مقابل هر انسانی قرار دارد. بر این اساس، هیچ کس نمی تواند بین دو صندلی بنشیند در نهایت امر، یا باید جبهه بورژوازی و یا جبهه کارگری سوسیالیستی را تقویت کرد.
شانزدهم خرداد 1387 - پنجم یونی 2008