|
سلمان رشدی و خدای آلودگان خرافه مست! گذشته از زمینه های خرافی و آداب و رسوم سرشار از جهل و نادانی و گاه تحمیلهای اجتناب ناپذیر گذارهای متاثر از سلطه گری های قوم یا کشور یا فرهنگ بیگانه، نوعی مردم فریبی همواره چاشنی برخوردهای روحانیانی بوده است که در روند تحولات و دگرگونیها، نگرانی کاست یا فروپاشی تسلط خود بر توده ی مردم و جایگاه خاص خود داشته اند. از زمانی که بویژه دوران حاضر، با دین سیاسی بخصوص اسلام سیاسی روبرو شده ایم، بخش مردم فریبی و رشد خرافه و جهل و بلاهت دینی بصورت بیمارگونه ای افزایش یافته که سردمداران و گردن کلفت کرده های خرافه های خدای آلوده، در موضع گیریهای اجتماعی و سیاسی چه در پهنه ملی و چه بین المللی تلاش در پیش دستی و پیشی گرفتن از دیگر هم ردیفان و هم مسلکان و باورمندان هم سانان خویش داشته اند. در چند سال اخیر برخوردهایی از این دست دیده ایم و نیز شاهد بوده ایم که از پس چنین موضع گیریها چه جریان یا جریان هایی بهره جسته اند و خیل عظیم نا اهلان و فریب خوردگانِ تهیدستِ جوامعی بخصوص از ردیف فقیر ترین و ناگاه ترینِ آن، گردشان جمع شده اند و به عبارتی با نام دفاع از اسلام و ارزشهای دینی، نامی در کردند و نیز نانی بکف آوردند و خرافه افشاندند و خرزهره های خرافی پیشین را آبیاری کردند. براستی انسان امروز از باورکردن جنایات بسیاری وا می ماند که در عرصه عملکردهای اسلام سیاسی و نیز کاربست های اصول اعتقادی اسلام صورت گرفته است. چگونه می توان سر بریدن انسانی را به هردلیل شاهد بود و هیچ نگفت! مجازات های بغایت ضد انسانی و دور از هر تصور و خیال و کابوسی حتی، دینی عنوان نمود و خواست و مشروعیت الهی دانست! جنایات طالبان و مجازاتهای کور و غیرقابل تفسیر و تعبیر آنان را چگونه می توان در قاموس یک تفکر یا فرهنگ خدایی شمرد و به آن بالید. براستی اینان که برای یک نقاشی یا نوشتن کتابی اینگونه عربده می کشند و سینه می درانند چگونه به این همه ناروایی و ناحقی و نابرابری و دزدی و فحشا و اعتیاد و رشوه و دروغ و ریا و مردم فریبی واکنشی نشان نمی دهند! همه اینانی که سینه چاک اسلام و ارزشهای دینی خویشند چگونه به این همه نمادهای ضد انسانی و ضد اخلاقی حتی جوامع خویش کور و کر و ناکارآمد ند! آنانی که با عمامه های صد منی خویش در مغاک هزاره می لولند و به اداب هزار گند شایسته تفکر فسیلی خویش وا مانده اند چگونه از نگاه خیل سیاهی لشکر سینه چاک کن دور می مانند! جنایت ها یکی و دو تا و صد تا و هزار تا نیست! موارد خونبار و جنایتکارانه دین سیاسی این حضرات از شمارش و اندازه گذشته است! نگاهی گذرا به برخوردهای دینمدارانِ سیاسی کار، که فریبکارانه در پهنه بین المللی موضع گرفته اند، بخوبی نشان می دهد که همین سینه چاک کردنهای ابلهانه، اسباب آشکاری بیشتر و فراگیر شدن بیشتر همان کفر و توهینی شده که فریاد وا اسلاما سر داده اند. تبلیغی که برای معروفیت و پرفروشی و توجه از حد بیرونش توسط همین برخوردها شده، هیچ امکانی قادر به انجام آن نبود. دو نمونه برجسته ی این برخوردها یکی انتشار کتاب آیات شیطانی سلمان رشدی و دیگری کارتن های معروف در کشور دانمارک بوده است. در هر دو نمونه ی فوق بازندگان اصلی اعتراضات و تظاهرات، مردم تهیدستی بوده اند که آب به آسیاب خرافه مندان و متفکران متعفن هزاره پیشین ریخته اند. از این همه، نه فقط چیزی بکف نیاورده اند بلکه چهره واقعی جهل و بلاهت و ناآگاهی و نیز دین سیاسی را شناسانده اند که چقدر از کاروان علم و دانش و ارزشهای انسان امروز نه تنها فاصله داشته بلکه ناتوان است. در گیر و دار برخوردهای باصطلاح دفاع از کیان اسلام، سبب حساسیت بیشتر جهانیان نسیت به آنچه که مورد اعتراض واقع شده و سناساندن بیشتر بحث و انتقاد و موضوعات مطروحه در آن ها شده اند. اگر کارتنی را در دانمارک عده ای محدود شاهد بوده اند، با عربده کشی های ابلهانه مشتی خدای آلبوده ی خرافه مست، با به میدان فرستادن تهیدستان همیشه سیاهی لشکر، جهانی کنجکاو دیدن آن شد. اگر کتابی در محدوده بسیار اندک مورد مطالعه یا علاقه قرار می گرفت، چنان کردند که جهانی به ترجمه و انتشار وخواندن آن نشستند! و در تمامی آن، تعجب از حماقتی که آن را توهین پنداشتند. و خنده دار تر اینکه در همه این موارد، زمان چاپ و انتشار گذشته بود و مدتی سپری شده بود بی آنکه صدایی از کسی برآمده باشد اما به ناگاه همان کسانی که داعیه دفاع از اسلام دارند و نماد راستین اسلامی بودن، برای بهره گیری از این بهانه و نیز تقویت جایگاه جاهللانه خویش، برخوردی کردند که همگان شاهد بوده ایم. یکی از این نمونه های برخورد فریبکارانه، خمینی بود بمثابه کاسه ی داغ تر از آش و آن کرد که مسلمانان نیز به تعجب نشستند! و باز هم دیدیم و شنیدیم عمله های حاکمیت اسلامی بسان سپر بلای رسوایی و بلاهت رهبران خویش چاپلوسانه و رنگ باخته فتوای دینی را لیسیدند که سلمان رشدی را نخواهند کشت و حرفهایی از این دست! و باز هم شنیدیم و دیدیم که بر فتوای رهبر جنایتکارشان چگونه با اروپا به مذاکره نشستند و در لاس زدن هاشان با کشورهای اروپایی موضع گیریهای مشمئز کننده ای اتخاذ کردند. به نام آزادی و به نام حقوق انسانی، هر انسان مسئولی، هر انسان فرهیخته ای به دفاع از سلمان رشدی پرداخت و اینک نیز تردیدی نیست که جامعه بشری از سلمان رشدی ها دفاع می کند اما علیرغم این اصول ارزشمند، باید گفت که نه سلمان رشدی آن است که از میان این همه عربده های خرافه مستانه از آن ساخته شد و نه کتاب معروفش آن اثری است که چنین جایگاهی بیابد. آنچه که جایگاهی و ناموری ای چنین جهانی آفرید، برخورد احمقانه، جاهلانه و اسفبار مشتی کله های متعفن از نوع خمینی است. و دردا و دریغا مردمی که از نان شب وامانده، گرد چنین جانیانی به میدان می آیند و در عربده های کور و ابلهانه هم آواز می شوند! یادم است وقتی که به کارتن معروف دانمارک، معرکه آفرینی ها شد و مردمانی محروم در خیابانهای کراچی و اسلام آباد و کابل و تهران و................ فریاد مرگ بر آزادی برآوردند! شعری سرودم که بد نیست آن را دیگر بار در زیر نوشتار کنون، بیاورم. امید که مردمان تهیدست به خود آیند و گرد گندابهای خرافه مستان مفت خور، نگردند! به امید آن روز! با مهر گیل آوایی 22جون 2007
آرئ داد برن!
آری آری داد بزن داد! سینه چاک کن بیچاره جان که نمی اندیشی که نمی دانی و نمی خواهی که بدانی در سفره گشاد وطنت نانکی از برای تو دریغ می دارند و بر گرسنگانت ترحمی آری داد بزن داد مشتها را بخشم کور گره کن مرگبادا را خشمگینانه تر فریاد کن که برخاکت هماره مرگ مئ تازد و تاراجت آماج مرگ آفرینان است فریاد کن فریاد داد بزن از برای هر آنکه قرنها بر گرده ات سوار باباری از خرافه و جهل تا باشی از برای چاپیدن از برای جنگ مرگ تا آنکه بلاهت را بخون تو پاس بدارد و فردایت را چونان تو سیاهی لشکر فریاد کن تا اندیشیدن در خاک تو سلاخی شود و تو بمانی خشتک پاره ای از آنٍ آنانی که به غارت بدستانت بوسه می زنند! فریاد کن فریاد: مرگ بر اندیشه زنده باد حماقت! و درد است درد که از درد بمیری و حقت نگیری! وینگونه شب بستایی و آفتاب را به انکار بنشینی! دریغا که خون تو قاتق مرگ افرینانت و سفره ات در عطش لقمه نانی له له زند! و تو فریاد کن بیچاره جان داد بزن داد سینه چاک کن! کاین چاه بدستان تو از برای تو حفر می شود!
گیل آوایی در پی سینه درانی ها و عربده مسلمانان در فوریه 2006 بعنوان اعتراض به کاریکاتورهای منتشر شده در دانمارک بتاریخ سپتامبر 2005 بود که شعر" آری آری داد برن " را سروده ام منتشر شده در سامانه ی ادبیات و فرهنگ
|