تحلیل سیاسی اوضاع داخلی و شرایط بین المللی رژیم جمهوری اسلامی
نوید اخگر
اعتصاب سراسری معلمان سراسر کشور که تنها در تهران منجر به تعطیلی بیش از 750 مرکز آ موزشی گشته است با شعار های رادیکال و ضد رژیمی ارکان نظام جمهوری اسلامی را بلرز در آورده است .
پیوستن دانش آموزان به حرکتهای اعتراضی مردمی و ادغام آنان در هجوم معلما ن سراسرکشور به ساختار های حکومتی ارتجاع حاکم , جنبش را برای رسیدن به خواستهای نهائی خویش یعنی سرنگونی محرض نظام ولایت فقیه به شعار های رادیکال مسلح کرده و دست رد به سینه رفرندام پرستان دور افتاده از مردم میزند.
حمله و هجوم مردم دلیر کردستان به سمبل های رژیم و بزیر کشیدن مجسمه های جهل و جنون بسیجی در آن خطه بار دیگر پسخند تاریخی و ایدئولوژیکی را نثار رفرندام پرستانی میکند که با دستانی خالی از هدایت مردم در حرکتهای اعتراضی شان عاجز مانده اند, و در لباس شاهانه و شیخانه و اپوزیسیون نمایانه به انتظار فرجی در کنار رود سن و برج ایفل و کاخ سفید برای رسیدن به قدرت و در دست گرفتن ارکان حکومتی به اذن از ما بهتران روز شماری میکنند.
همانطور که در تحلیل های سیاسی گذشته به صراحت حذف رفرندام پرستان درون حکومتی را به نفع تئوری ولایت مطرح کرده بودیم. همانطور که حذف طرفداران اصلاحات قلابی را از مجلس ارتجاع در گذشته مطرح کرده بودیم. و گل پرانی بر قامت لب سرخک شیرین گفتار! ارتجاعی را از طرف اپوزیسیون برای جان دادن دوباره و ده باره در خدمت به حاکمیت ارتجاع ارزیابی کرده بودیم. همانطور که در گذشته طرح شعار رفرندام را یک حرکت ضد انقلابی که تیر مستقیمش بر سینه رادیکالیزم و حرکتهای مردمی و سرنگونی طلبانه خواهد نشست قلمداد کرده بودیم.
امروز به صراحت اعلام میکنیم که دست بستگی اپوزیسیون رفرندام پرست برای جهت دادن حرکتهای رادیکال داخلی به شعار های چندین فرسنگ از مردم عقب افتاده نظیر رفرندام برمیگردد , و اتودینامیک رفرندام پرستان را چون عاجز و نا توان از مداخله در این حرکتهای اعتراضی کرده بیش از پیش به جانب آلترناتیو های گوش بحرف کن , آسته بیا آسته برو مبدل خواهد نمود و غیر مستقیم سد کننده حرکتهای اعتراضی مردمی در داخل خواهد گشت.
تغییر شعار های استراتژیک اپوزیسیون در این مقطع و پس از جراحی سیاسی نظام از جناح مغلوب و همخوانی آن با شعار های مردمی یک ضرورت تاریخی است.
رفرندام پرستان یا باید علنا بگویند که مردم غلط کرده اند شعار رادیکال میدهند و یا گوش بر گرفته خویش را از دست از ما بهتران بدست مردم طاقت طاق شده ایران بسپارند, و شعار های خویش را با مردم یکسان کنند و یا باید بعنوان پارامتر ارتجاع در جلو مردم و شعارهایشان بایستند و خود را از آنان درد کشیده تر و بر تر و بهتر و فهمیده تر بدانند , و از پای رود سن و برج ایفل و از کنار کاخ سفید با لحجه امریکائی خلُص شعار رفرندام رفرندام این است شعار مردم سر بدهند.
اگر در این حرکتهای اعتراضی روزهای گذشته رفرندام پرستان شعار رفرندام بگوششان نخورد , اشکال کار را به گوش سنگین مردم که این شعار را با لهجه زیبای آمریکائی و نا آشنا به پستی و بلندی های آن هنوز نشنیده اند نسبت دهند.
رژیم در چنبره تضاد های داخلی و فشار های بین المللی
بحران سیاسی ناشی از جراحی سیاسی مقام ولایت از جناح رقیب از یک طرف , ورشکستگی اقتصادی دامنگیر رژیم که بحرانهائی نظیر اعتصاب معلمین و کارگران کارخانجات واعتراضات و اعتصابات عمومی را دامن میزند از طرفی و نیز بحران هسته ای رژیم که پس از افشای فروش اطلاعات و فن آوری هسته ای از طرف پاکستان و عبدالقادر خان به رژیم جمهوری اسلامی مسئله تهدید اتمی آخوند ها را هر چه شدید تر در معرض دید عموم قرار داد و احتمال ارجاع پرونده هسته ای رژیم به سازمان ملل , رژیم را در چنان جایگاهی قرار داده که فرو پاشی زیبنده ترین کلام برای آن است.
این بحران بی سابقه که همراه با گسترش بنیاد گرائی دینی و تروریزم بین المللی از عراق تا اسرائیل و فلسطین و حتی کشور های آفریقائی و امریکای جنوبی و اروپا عمل کرده و میکند جهان را مرتب در چنبره بی ثباتی در منطقه و جهان قرار داده است.
همانطور که در طی سالیان سال از کانالهای مطبوعاتی در سطح بین المللی مطرح کرده ایم , جهان نمی تواند جهت منافع کوتاه مدت اقتصادی خویش هم چشم بر رنج و شکنج مردم ایران ببندد و هم چشم بر گسترش و صدور تروریزم نظام اتمی و خطر ناک جمهوری اسلامی.
و هم چشم بر خطرتروریزمی ببندد که تهدیدش جان هر شهروند اروپائی و آمریکائی را با نیروی هسته ای مورد تهدید قرار میدهد.
این خطر جز نظام فاسد و رو به زوال جمهوری اسلامی نیست که بایستی توسط مردم ایران با قیامی توده ای سرنگون گردد. طرح شعار های رادیکال برای بهتر شدن وضع نابسامان زندگی مردمان و حمایت های بین المللی از این شعار ها و خواست های بحق آن , استراتژیکمان به ثبات منطقه کمک خواهد کرد.
هر نوع بند و بست های رفرندام گرایانه پشت صحنه و دور از چشم مردم اگر بتواند حتی بطور مقطعی گره ای بین المللی را بگشاید در دراز مدت به بی ثباتی روز افزون دامن خواهد زد و نان از دست توده ها گرسنه خواهد ربود.
نوید اخگر سوئد استکهلم 2004.03.10