وجدان اجتماعی باید در افراد جامعه وجود داشته باشد                                                                                                                                                             

تلقی جوامع فقیر از مارکسیسم تلقی آدم گرسنه ای است، که هدفی جز سیر کردن شکم خود ندارد، به نظر آنها مارکسیسم فواصل طبقاتی را از میان بر میدارد و ابزار تولید را از مالکیت خصوصی خارج میکند . شکم های گرسنه و محروم قبل از رسیدن به نان مجال اندیشیدن به آزادی را ندارد و یا به عبارت دیگر برای محرومین رسیدن به مرز مالکیت عمومی ابزار تولید و الفای امتیازات طبقاتی و تامین حداقل معیشیت ، خود به منزله خروج از اسارت و بردگی اقتصادی است .

طبعا به طیب خاطر به ازادی بیان و ازادی انتقاد و آزادی قلم توجهی ندارد، هنگامی به این گونه آزادیها و ضرورت و نیاز آن می اندیشد که از مرحله گرسنگی و بیکاری و فقر ناشی از امتیازات طبقاتی و مالکیت خصوصی ابزار تولید گذشته است.                                                           

اگر در جوامع فقیر سوسیالیزم یک ائدولوژی فقر شناخته میشود، در جوامع مترقی و ثروتمند سوسیالیزم را یک ائدولوژی تکامل و تجربه دایمی می دانند . اگر یک جامعه فقیر میتواند به ازای آزادی اقتصادی تا رسیدن به مرحله رفاه از آزادی سیاسی صرفنظر کند ، جامعه آشنا به فنون و علوم بدون وجود آزادی تکامل و پیشرفت را غیر ممکن میداند.   قدرت رهبری باید مثل خون در رگ های جامعه گردش داشته باشد نه این که در یک جامعه متمرکز شود، عبور قدرت از تاسیسات اجتماعی جامعه و عدم توقف آن در یک نقطه معین ، موجب شرکت همه افراد در قدرت رهبری میشود.    مساله اساسی در جامعه ما افزایش ثروت نیست بلکه شکل زندگی است، فرد در جامعه زندگی میکند اما بدون هیچ امتیازی. وجود آزادی یعنی مایه و جوهر اصلی زندگی ، هیچ فرهنگ و دانش و علمی قادر به تحول جامعه نخواهد بودبدون وجود آزادی هیچ سرمایه گذاری در حوزه های اقتصادی و صنعتی و فرهنگی موجبات ورود به دوران اول انقلاب صنعتی و یا عبور از آنرا فراهم نخواهد کرد.                                                                                      انسان اجتماعی قبل از نان به آزادی و شخصیت و حیثیت ذاتی طبیعی خود نیازمند است ، نان انسان را فربه میکند ولی آزادی و شخصیت ، نیروی انسانی و خلاقه او را تغذیه می نماید.                                                                     

هر جامعه ای فقط با تامین عوامل اصلی زندگی یک انسان یعنی ایجاد یک نظام مبتنی به ازادی میتواند نشانه های اصلی رشد و توسعه اقتصادی را عرضه کند . مهمترین عامل برای احساس یک تحول اجتماعی ، وجود انگیزه اخلاقی یا سیاسی است ، هر قدرتی برای اجرای تحول و اجرای طرحهای رشد و توسعه البته در مسیر تعدیل شرایط اقتصادی به نفع اکثریت مردم احتیاج  به استفاده از انگیزه های اخلاقی دارد ، انگیزه اخلاقی عامل اصلی ایجاد وجدان اجتماعی در افراد جامعه است .                                                                                                                           

 واقعیت دیگر این است که روشنفکر جوامع عقب مانده و قدرت های حاکمه در یک امر با یکدیگر شرکت تمام دارند و آن عدم تماس مطلق با تودههای مردم و زندگی و نیازههای انهاست ، به همین علت است که کشورهای عقب مانده  نمونه و الگوهای راه حل ها همیشه الگوهای غربی است.                                                                         

                                              علیرضا داوطلب       سوئیس                  Alireza   Davtalab - Schweiz